Ölüm, nə var, nə döyürsən gözünü,
Niyə belə itirmisən özünü?
Ölüm, sən ki aydan-gündən ayırıb
ömrümüzü bizə pay-pay
bölüşdürən ölümsən.
Bu dünyada
sən hamını bir-birindən ayırıb,
O dünyada görüşdürən ölümsən...
Gedirsən məni də apar!
Gəlim saçını darayım.
Bir də nə vaxt əlim çatar?
Olar səni qucaqlayım?
Oturum səninlə biraz,
Gələcəyi varaqlayım.
Fonda bir bayatı-şiraz,
Bir gün olmayacam
Sonsuz əbədi bir yola çıxıb birdə
Birdə heç vaxt qayıtmayacam
Gördüyüm bu yuxu birgün sona yetəcək
Yuxumu? Kabusmu bilmirəm hələ
Nə qədər ilimi qurban vermişəm mən
Tufana yelə...
Bəlkə cəhənəmimdi bu dünya
Qayıdıb gəlmişəm yanına yenə
Nə olar, bu dəfə qəlbimə dəymə.
Deyəsən gülürsən acizliyimə
Neyləyim, küsülü qala bilmirəm.
Sevənlər həmişə yesir düşübdür,
Axı aramızda nə sirr düşübdür,
Iradəm sevgimə əsir düşübdür,
Neyləyim, küsülü qala bilmirəm.
Zaman gözləməyir, ömür gün axır,
Soyuqluğun məni yandırıb yaxır,
Gözüm gözlərinə yalvarıb baxır,
Neyləyim, küsülü qala bilmirəm.
Uçub buludlara qona bilərəm,
Bu dərdin əlində sola bilərəm,
Ömürlük ac-susuz qala bilərəm,
Neyləyim, küsülü qala bilmirəm.