"Kahkahalarla gülen çocukluğum gitti benden. Gözlerinin içi gülen, her yeni güne hevesle uyanan, hayallerini dağa taşa sığdıramayan çocukluğum, kayboldu gitti.
Yerini ise koca bir enkaz aldı.
Her gece sabaha çıkmamayı düşünen, etrafındaki insanlardan soyutlaşıp yitikleşen, ruhundan köşe bucak kaçmaya çalışan bir enkaz..
Sabaha dek, kaygı dalgalarıyla sevinç dalgalarının birbirini kovaladığı coşkun, huzursuz bir denizin içinde çırpınıp durdum.
Sayfa 216Kitabı okuyor
1 yazı 35 Müslüm Baba Şarkısı
Müslüm baba, dedim
"Efendim evlat" dedi.
Çok seviyorum, dedim.
"Hangimiz sevmedik?" dedi
Bir his var sanki gidecek, dedim
"Hasret rüzgarı" dedi
Çok masum bakıyor, Dedim
"Aldanma cocuksu mahsun yüzüne" dedi
Sabaha kadar içsem unutur muyum? dedim
"Meyhane son durağın" dedi
Değişmez mi alın yazım
Ders çalıştı Jiyan. Sabaha kadar ders çalıştı. Bu onun kurtuluşu olacaktı. Tek bildiği buydu.
Sayfa 71Kitabı okuyor
Tabiinin büyüklerinden Hasan-î Basri nin rivayet ettiğine göre efendimiz (s.a.v) şöyle buyurmuştur
" Kim cuma gecesi Duhan sûresini okursa, sabaha bağışlanmış olarak ulaşır"
Benden anlamadın, şiirden anla
Senin gülüşünle yaşadığımı
Akşamı ettiğim senden kalanla
Sabaha seninle başladığımı
Benden anlamadın şiirden anla.
Dünya edebiyatı yazarlarımızdan
Paul Auster…( 3.2.1947—- 30.04.2024 )
Sabaha karşı hayatınız kaybetmiştir
1 k uygulamamızın ve kitap dostlarının
Başı sağolsun ..
ve sonra seninle sohbet etmek isterdim, sabaha kadar. beraber çay içerdik balkonda. sen anlatırdın neden olmadığını ben anlatırdım neden olduramadığımızı. sonra yüzümüze sahici bir gülüş yerleşirdi, herkesin inadına gülümserdik. o gece bizim için ya tamamen son olurdu ya da yepyeni bir başlangıç.
"Sıyrıl dikenlerinden, gonca gül ol gülşen ol,
Bülbül gibi zar etme, kumrular gibi şen ol...
Geceler ki sabaha hamiledir unutma,
Ay gibi ışık alma, Güneş gibi ruşen ol..."
Öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın!..
BEKLİYORUM
Öyle bir havada gel ki,vazgeçmek mümkün olmasın!
Öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın.
ellerimde koparmaya çalıştığım zincirlerden kalma yara izleri
yeni yeni iyileşmeye yüz tutmuş olsun.
gözlerimde öyle bir karanlık olsun ki, gören kör oldum sansın.
yanaklarım kurumuş olsun göz yaşlarımdan, dudaklarımsa çatlak çatlak.
öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın.
belki bin tane aşktan geçmiş olayım ve hiçbiri olmasın gözümde.
hiçbiri tamamlayamamış olsun cümlelerimi,
hiç biri bağlayamamış olsun geceyi sabaha.
hiçbirinin gülüşünün her anı senin kadar aklıma işlenmemiş olsun.
hiçbirinin hayali en güzel haliyle barınamamış olsun beynimde.
hiçbirinin izi kalmamış olsun bedenimde.
öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın.
sessizce ağladığım anları kimse çığlık çığlığa hıçkırıklara dönüştürememiş olsun.
ellerim kimsenin üzerinde eriyip gitmemiş olsun, gezinse bile.
dudaklarım senin adını söylerkenki gibi kıvrılmamış olsun hiç bi ad’a yeterince.
yerine koymaya çalıştığım her beden yok olup gitmiş olsun kumlar aktıkça tane tane.
unuttuğumu sandığım, vazgeçtiğimi sandığım,
sevmediğimi sandığım öyle bir zamanda gel ki
yerçekimine karşı koysun damarlarımda beni yaşatan her zerre.
öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın
Orhan Veli Kanık
Hangisi daha önemli, aşk mı devrim mi? İkisi de, ikisi de, ikisini de istiyorum, diyordu kafamın içinde küçücük bir ses. Aklım bir oraya bir buraya gidiyordu, akşam “evet” diye ördüğümü sabaha “hayır” deyip çözüyordum.
Hayat önünde sonunda senin yerine karar veriyor zaten.
Sayfa 107 - Ayrıntı Yayınları, 2. Basım: 2023
Sabaha çıkmıyor kimsenin gecesi.
Sayfa 35 - EpubKitabı okuyor
Bayağı bir elverişsiz yaşam şartlarından çıkıp bir sabaha uyanmıştık.
O yüzden gülmemiştik:)