"İSİMSİZ KADINLAR 2."
NOT: lütfen kopyalamayınız telif hakkı içerir!
Size yıllar önce tanıdığım ama hikâyesini henüz yeni öğrendiğim bir kadından bahsedeceğim. Bu kadınla bir mezarlıkta tanışmıştım. Ağlıyordu. Bir yakınını kaybetmişti sanırım. Yanına gittim ve baş sağlığı diledim. Yüzüme baktı, gülümsedi. Çok ama çok güzel gözleri vardı. İnsan gözlerine bakınca
Dün sabaha karşı kendimle konuştum
Ben hep kendime çıkan bir yokuştum
Yokuşun başında bir düşman vardı
Onu vurmaya gittim kendimle vuruştum.
Burayı arşiv olarak kullanabilirim,
Keyfim eser sadece not alabilmek için kullanırım.
Belki inceleme yazar çıkarım.
Alıntı okurum, ileti yazarım.
Kafam atar siyaset yaparım, eleştiririm, gelene geçene sallarım.
Alakasız boş bir muhabbet açabilirim.
Tellonym gibi bir uygulama ile anonim soruları cevaplayabilirim.
En son yapmaya çalıştığım ve zehirlendiğim makarnanın(ölüyordum sabaha kadar serum yedim) tarifini verebilirim.
Kitaplığımın fotoğrafını paylaşabilirim.
İstersem oynadığım bilgisayar oyununun ekran fotoğrafını paylaşırım.
Veya tamamen Twitter olarak kullanırım burayı.
Kime ne? Neden bir mevzu eleştirildiğinde veya kitap dışı herhangi bir gönderi paylaşıldığında "Burası kitap uygulaması, bu ne cürret!" gibi serzenişlerde bulunuluyor? Bu tarz cümlelerin sahipleri de uygulamayı 1 yılı aşkın bir süredir kullanmıyorlar henüz. Arkadaşlar sessize alma ve engelleme gibi harika seçenekler var, uygulamanın yazılımını yapan dostlar sağ olsunlar sizin için bunları düşünmüş. Dokunmatik ekrana temas etmeye mi üşeniyorsunuz? Neyin tribindesiniz?