Düşünün şimdi, 70'li yılların Ankarası'nda Gençlik Parkı'ndayız. Havuz kenarında bir masa, masanın üstünde semaver, etrafinda güzel adamlar... Nuri Pakdil, Cahit Zarifoğlu, Erdem Bayazıt, Akif İnan, Alaeddin Özdenören, Rasim Özdenören. Bekliyorlar, az sonra Fethi Abi gelecek ve dem tutacak çay, muhabbet dem tutacak sabaha kadar.
Çevir tekerleği..Aksın zaman..
Allah'ın benim için yazdığı olasılıkları denemekmiş asıl yaşamak..Bu yol yaya bitmezmiş..Pedala basıp tekerleği çevirmekmiş..Aynı Rasulallah'ın yaptığı gibi geceden sabaha zamanı genişletmek ve kılmakmış o namazı...
Bir sonraki olasılığıma geçmek için , yarına gidebilmek için kana kana durmakmış o kıyamda...
Dün sabaha karşı kendimle konuştum.
Ben hep kendime çıkan bir yokuştum.
Yokuşun başında bir düşman vardı;
Onu vurmaya gittim kendimle vuruştum.
Gecedir.
Mutsuz çocukların uçurtmasıdır.
Odanın karanlığına bir çakmak çakıp o vesikalık fotoğrafa uzun uzun bakmaktır. Gözünü tavana dikmektir.
Yıldız yorgan altında, sokaklarda sabahı sabaha katmak için Mecnun misali dolaşmaktır.
Sessiz sessiz ağlamaktır. Uyumamaktır.
Sayfa 79Kitabı okudu
Son bir çırpınışla çıkıyor sabaha. Hiçbir şeyi kaçırmayacak bir yalnızlık korkusu. Kendini sevmeyi öğreniyor adam.
Sayfa 168Kitabı okudu
Bu senin yolun ya da yok oluşun.
