Kadim bir kitabın arasındaki sarı papatya..
Seni yok sayacaklar, sen daha çok var olacaksın.
youtu.be/5m5wNLyVL9M
"En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim..." [s.55]
Sezai Karakoç, adını duyunca derin bir nefes çektiğim, mısralarında ve sesinde huzur bulduğum.. Eşsiz bir gül bahçesinde açmış tek papatya gibi; en özel, en güzel şair senmişsin. Bu dünyadan bir Sezai Karakoç geçti. Öyle güzel geçti ki; kimine ayna tuttu, kiminin duygularına tercüman oldu. Sadece şiirleriyle değil, fikirleriyle de bir değer olan üstad! Öyle güzel sevdi ki, aşkı ruhuna sızdı, öyle güzel yazdı ki ruhu ruhumuza sızdı..
Sakın, değerlerin seninle toprak oldu, unuturuz sanma. Her satırını hissediyor, okudukça şiirlerini ve seni yaşatıyor olacağız. Ruhun şad, mekanın cennet olsun üstadım..
"Sakın kader deme kaderin üstünde bir kader vardır
Ne yapsalar boş göklerden gelen bir karar vardır" [s.53]
Ve bazen seviyorum diyemezsin, Sezai okuyorum dersin. En güzel aşk şiiri; Ahh Monna Rosa,
"Monna Rosa, siyah güller, ak güller
Geyvenin gülleri ve beyaz yatak
Kanadı kırık kuş merhamet ister
Ah, senin yüzünden kana batacak
Monna Rosa siyah güller, ak güller
*Papatyaları çok severim, bir de Sezai Karakoç'u.
Keyifli okumalar dilerim.
