Kırdın mı incittin mi birilerini
Kimleri kazandım, yitirdiklerim kimler?
Kendimi yeniledim mi yazdıklarımda?
Yeniden düşünmeliyim
Dostluklarımı, ilişkilerimi
Gözlerim çocukluk fotoğraflarında mı kaldı
Yitirdim mi yoksa masumiyetimi?
Borçlarımı ödedim mi?
Doğru seçtim mi soruların fiillerini?
Tırnaklarım kesilmiş, dişlerim fırçalanmış,
Suskunum şimdi.
Hiçbir zaman olmadığım kadar...
Gülüşlerim kayboldu, göz yaşım yok
Suskunum...
Sadece bakıyorum,
Görmüyorum..
Bir uğultu var etrafımda,
Duymuyorum..
Sanırım sadece birazcık özlüyorum...
VARIS YOLCUYEV. SON MEKTUP. Yakınlarımı bağışlamamak, onlara nerede olduğumu bildirmemek benim hakkım. Bazen onları özlüyorum, onları hatırladıkça, gözyaşı döküyorum. Hayatta, bir yakının olmadan yaşamak ağırdır, yakınların olduğu hâlde onlardan uzak yaşamak da iki daha ağırdır. Annem, babam yaşlandılar. Bacım, kardeşim evlenip aile kurdular, artık çoluk çocuk sahibi oldular. Her biri kendi hayatını yaşıyor. Sadece ben kendi hayatımı yaşayamıyorum. Ben, kendimi mecbur ettiğim mahrumiyetleri
Sadece susarak özlüyorum seni..
Arkadaşlar bu şarkı gerçekten çok güzel değil mi? Kendimi hep bu şarkıyı söylerken ya da dinlerken buluyorum.
m.youtube.com/watch?v=Cn4L4jF...
