Gök karardı yine
Yağmurun şiiri başladı sessizce
Her damla hüzünlü bir notayı düşürdü toprağa
Ve toprak ağıdını fısıldadı yapraklara
Yapraklar sarardı bir bir döküldüler
Her biri bir umudun son buluşu
Rüzgarın kollarında hüzne yolculuk ederler
Son danslarını yaparlar hüzünle dolu
Kuşlar bile şarkılarını unuttu
Göç mevsimi geldi gittiler
Yorgun bir şekilde yürüyorum yağmurlu bir gecede ,
O kadar bitkinim ki kalbim intihara meyilli,
Aklım, toprak kokusunu sevdiği için beni rahat bırakıyor.
Yorgunum o kadar yorgunum ki uzun köprüler geçiyorum manzarasını fark etmediğim konuşmaya cesaret eden ulu Çınar dahil ..
Gökyüzü halime acıyor gözyaşlarını üstüme döküyor ,
Yorgun şekilde yürümeye devam ediyorum gecenin sessiz çığlıklarında,
Karanlık ve sessizlikten başka bir şey yok gibi acım dışında ,
Ama huzurlu gibiyim biraz da .
Yeryüzü bile benim için çiçekli yollar sunmuş ,
Huzur kulağımla dinlediğim binbir çeşit hayvan sesleri ,
Ağır ağır yürüyorum karanlığın sessiz köprüsünde
Hayat sadece bugünmüş gibi ..
Aklım bile Acısını unuttu sanki değişik bir şekilde zevk alıyor ,
İçine çekti çünkü huzurla tütseyen kor olmuş külleri…
Biraz değiştim,
Her şey kadar, herkes kadar, sen kadar
Değiştim
Unutamadığım sözlerinin arasında sıkışıyorum,
Bir yanım kendimi kolluyor bir yanım seni
Ben benimle savaşıyorum,
Seninle değil
Sonucu kılıcı kuşananından belli olan bir savaşın,
Konuşmam gereken o kadar çok insan oldu ki geçmişte, her biriyle konuşmak için ciğerime bir çizik atıp, iç kanamalarımla acınacak hallerde bekledim. Sadece tek bir cümle söyleyebilmek için gözlerimden kanlar akana dek uykusuz ve yorgun geceler geçirdim soğuk odamda. Abartıyor muyum? Abartmayı dilerdim, evet.
Sadece yorgun değilim,gene hiç bilinmeyen bir sebepten dolayı bunalmış bir haldeyim de .
Sayfa 444Kitabı okuyor
karanfil
Beyaz bir buluttan bir gün ansızın
Bir karanfil düştü parmaklarıma
Gözlerine kuşlar uçtu bir kızın
Elleri karıştı ırmaklarıma
Islak bir yürektir bende karanfil
Ruhum, kokusunun dilencisidir
Bu yorgun bir alev damlası değil
Büyük yangınların habercisidir
O kızıl bir deniz, ben tenhâyım
Onda umut, bende yalnızlık büyür
Ne dünya sonsuzluk, ne ben dehâyım
İçimde sadece şairler uyur
Sayfa 44 - Timaş yayınları
"Cenneti siz yaşatın annelerinize"
"Anneler gününe bi gün kalınca, evlatlar iyice kara kara, anasına ne hediye alacağını düşünüyor!
Bence annelerinizin anneliğini "cefa" olmaktan çıkarıp "sefaya" çevirecek ince düşünceli evlatlara dönüşmeniz, en büyük hediye olacaktır onlara!
Düdüklü tencere, küçük ev aletleri, tabak çanak vs gibi, hizmetçiliklerini
...
öyle yorgunum öyle yorgunum öyle yorgunum ki öyle yorgun
beni artık sadece anlaşılmak dinlendirir
Hüsn ü Aşk aslında sadece Gâlib'in eseri değil, yorgun bir medeniyetin son güzel şarkısıydı.
Sayfa 27Kitabı okuyor
"İnsan bazen sadece yorgun hissediyor. Küs, yalnız ya da aşık değil."
Cemal Süreya
Her şeye evet dediğinizde dünyanın en sevecen insanı olmazsınız. En yorgun ve stresli insanı olursunuz sadece ki kimse yorgun ve stresli insanların hayatında uzun zaman kalmaz.
öyle yorgunum öyle yorgunum öyle yorgunum ki öyle yorgun
beni artık sadece anlaşılmak dinlendirir
Biz her şeye,
esirgeyen ve bağışlayan,
çokça esirgeyen ve çokça bağışlayan,
hep esirgeyen ve hep bağışlayan
rabbin adıyla başlayan adamlarız anna.
büyücülerin, haramilerin, borsacıların, reklamcıların, korsanların, işgalcilerin, bankacıların elinden kurtulmamız da bundan.
sanayi devriminde bile,
karanlık, rutubetli, çok bağırışlı,
çok nefessiz,