Emre Turan, ülkemizde “yerli klasikler” olarak kabul ettiğimiz eserleri vücuda getiren Sabahattin Ali gibi, Peyami Safa gibi ya da Halit Ziyâ bey gibi ve ismini burada esame listesi şeklinde uzatmamak adına saymadığımız onlarca büyük yazarlarımızın oldukça etkin eserlerini severek okuyan insanımıza, belkide hiç beklemediği bir eser sundu. “Fabl” olarak adlandırılan, hayvan veya bitkiler arasında geçmiş gibi yansıtılan konuşmaları hayal dünyamıza uyarıcı bir üslup ile nüfus ettiren yazar, dünya nüfusunun, özellikle varlıklı kesiminin, aklına bile getirmediği israf konusunu sebzeler ve meyveler üzerinden işledi. Akıcı bir lisan kullanan Turan, sanırım, mesleğinin de kazandırdığı duyguyu adeta -Parlak Domates’in- açısından kaleme almış, okurla etkileyici bir biçimde buluşturmuştur. Sebzelere bunu yapan, bir aşk romanında, tarihi bir roman yazmak istediğinde, ya da içinde olasılık teorisi barındıran siyasi entrikalarla dolu bir roman yazmak istediğinde insanlara neler yaptırmaz ki.. başarılı bir çalışma olan -Buzdolabı Vatandaşları- eserinin ardından yeni romanlarıyla bizlerin okuma zevkine hitap edeceğine inandığım Emre Turan’ın eserlerini sabırla bekliyor olacağım.
Peyami Safa yıllar önce bu durumun hikayesini anlatmış. Kitabın kahramanı Neriman, Harbiye”deki hayatı görür ve Fatih”te yaşadığı hayatı beğenmez olup Harbiye”ye özenir. Ancak bu kararından da emin değildir..
