Caddelerde rüzgar, gözlerimde aşkın meali, dokunduğum yerde altı çizili sahipsiz kalmış satırlar,
Satırların eteklerinde kurşun kalem izleri.
Gökte karabulutlar, içimde sağanak sağanak yalnızlık.
Mürekkebim zemheri soğuklarda donmak üzere, kalemim firar, cümlelerim darağacında..
Miki
"Hâlâ" veya "Hâlen"
Kimliksiz bir aynada küflenen bir şimdiki zaman ifadesi olabilir "hâlâ". Farsçada şimdi anlamında kullanılıyor bu kelime. Bizde ise uzatılmış bir şimdiki zamanı andırıyor daha çok. Geçmiş zaman telvesi, terler içinde bir avuçiçi çizgisi... Aynaya bakmanın yorgunluğunu hissediyorum, ayna beni sonsuz hafifliğimle taşırken. "Hala"
06.02.2023…tam bir ay geçti.En son elimde kalmıştı satırlar uyuyakalmıştım.Artık normale dönme çabalarıma okuyup eskisi gibi anlayamadığım satırlarla dönmek istiyorum.Huzur’a ihtiyacımız var,gidenler ve onlardan kalanlar yüreğimizi dağladı,binlerce hikaye çıktı yığınların arasından,bir daha ertesi gün yenmek üzere dolaba kaldırılan yemekler böyle soğumasın,giyilecek kıyafetler böyle sahipsiz tozlanmasın…zamana çok zamana ihtiyacımız var,geçecek…
Ne diyordu çare için o gece satırlar;
“Cahilsin, okur öğrenirsin.Gerisin, ilerlersin. Adam yok, yetiştirirsin.Paran yok,kazanırsın.Her şeyin bir çaresi vardır bu dünyada.Fakat insan bozuldu mu,bunun çaresi yoktur.”
