Kendini hiç bu kadar yalnız hissetmemişti. İncecik bir kumsal, uçsuz bir deniz... (Dönüş ne kadar zordu. Dönüşler ne kadar zor ve uzaktı.)
Yalnızdı,
yapayalnız...
Ve önünde boşluğun tarihi uzuyordu.
Zamanın ve mekânın ve her türlü düşüncenin dışındaydı.
Varacağı bir yer yoktu.
Döneceği bir yer yoktu.
Uzun, upuzun bir yolculuk vardı önünde.
Oysa kendini çok yorgun ve çok bitkin hissediyordu.
Bütün yolculukları tüketmişti.
Sayfa 60Kitabı okudu
"Yalnızlıkta adımlar hep aynı yere getirir insanoğlunu. Belkıya da ne kadar dolaşırsa dolaşsın hep o ulu ağacın gölgesinde karar kılıyordu." Yazgısının döngüsü başlamıştı.
Sayfa 43Kitabı okudu
düşerken bahtına unurkan belleğin
duvarlar yadigarı o şahmeran sureti
içerirken korkunun, dehşetin, zulmün ve
sevdanın tarihini ayaklanmış halk resimleri
başlayacaktır kaldığı yerden onararak kendini
başlayacaktır pullarını dökmüş şahmeran meseli
Yaşayamadığım çocukluğumda kalmış biriydim belki de. Yorgundum en çok.
Sayfa 410Kitabı okudu
Fikret Otyam Resimleri ;
Atlar gökyüzünü soluyor avlularda. Duvarda bir şahmeran. Bir ters lale eşiklerde. Telkari cümleler alından boyuna... Tavus kuşunun ceylana anlattığı barış var bu resimlerde.
Beni sevdiğine inanırdım. Zaten sevginin varlığını hissedince diğer olumsuzlukların bir önemi kalmıyordu.
Sen cennetin varlığıyla gurur duy, ben cehennemi istiyorum.
Sayfa 324Kitabı okudu
Bana güvenme, demişti. Hayal kırıklığına uğrarsın. Ve şimdi boğazıma kadar hayal kırıklığı içerisindeydim. Ve en ücra köşelerim bile acıyla dolmuştu.
Sayfa 320Kitabı okudu
Dışarıdan soğuk, kibirli, insanlarla arasına sırf kendini beğendiği için mesafe koyan birine benziyor ama tanıdıkça öyle biri olmadığını anladım. Yıllardır karanlık bir kuyuda yaşıyor.
Sayfa 313Kitabı okudu
Ben artık yaşadığım hayata yabancıyım.
Sayfa 309Kitabı okudu
Yalnızlık kesinlikle en iyi kurtuluş kapısıydı
Sayfa 300Kitabı okudu
Varlığı ölümün notalarından can bulan bir melodi gibiydi, yılların bile yenemediği içimdeki o huzursuzluğu yok ediyordu.
Sayfa 259Kitabı okudu
"Efsane o ki Şahmeran' ın bedeninin üstü insan, altı yılan şeklindeymiş. Yılan Kale'nin altındaki büyük bir yeraltı şehrinin sultanıymış Şahmeran. Hükmettiği yılanlarla beraber yaşıyormuş orada. Bilgeliği sayesinde bütün hastalıkların şifasını bilirmiş. İyi kalpliymiş fakat insanlara güvenmediği için onlardan gizlenirmiş. İnsanların güce taptığını, hırslarının olduğunu ve kolayca kötülüğün esiri olabileceklerini düşünürmüş."
Sayfa 80 - Timaş YayınlarıKitabı okuyor
