Cahit Zarifoğlu ile yapılan yolculuklar öyle güzel ki...
Ne kadar mühim anlaşılmak. Ne kadar mühim aynı fikirleri paylaştığın insanlarla sohbet etmek.
Hakikaten okurken tam da bu duyguları hissettim. Benim için yeri çok ayrı, çok değerli bir şâir.
_
Ve şunu anladım her sayfada;
O zamanlar da dert vardı, bugün de var. Bizler eskileri özlüyoruz, lâkin eskiden de vardı savaş.
Zenginler fakirleri eskiden de ezdiler. Bu dünyada zalimler her çağda vardı...
Söylenecek çok söz var, lâkin ben kim, Cahit Zarifoğlu'nun kitabını yorumlamak kim..
Iyi ki bir Zarifoğlu geçmiş bu dünyadan diyorum sadece.
📍Nazilerin Zulmüne Dayanamayıp, Eşiyle Birlikte İntihar Eden Stefan Zweig'in Üzücü Hikayesi.📌
-Bütün yalnızlar gibi özgür ve bütün özgürler gibi yalnız-demiş vakti zamanında Stefan Zweig....
Ruhunun derinlerinde, mahkum edildiği yalnızlığın her türlü acısını yaşamış, sıkıntılar içinde boğulmuş ve sonunda zor bir ölümü seçmiş.
Bir yazarın
ZAMANIN SAATİ BOZUK
Hayat öyle de böyle de geçiyor,
Çenesine dem vurmuş koca insanlar,
Temiz hava ama sıcak,
Şair olan gölgelikler.
Bir bahar aranması buralar,
Berceste yazılı damar.
Yine aynı şeyler yaşamalı,
Bir şiir okudum bugün, öznesi ve yüklemi sen olan.
Edebiyat dediğin de nedir ki sanki?
Hiç anlamam...
Ama sen yazılacaksan bugün boş kâğıtlara,
Kendimden öte şair, senden üstün şiir tanımam...
Kendisini vurmuş anasının odasında. En son görenler diyor ki, alnının ortasında kapkara bir leke vardı. O şair bozuntusu meydanın ortasında bağırdı bize. GÖZLERİNE BAKMADINIZ. Böyle bir hınç görmedikti. Şimdi biz katil olmuşuz. Gözlerinin içine sahici bakmadık diye vurmuş kendini. O deli öyle diyor. Anası da inandı. İki deli birbirini. Tabutu şairle ikisi gömdü. Biz gördük. Anası bir defa kaldırmadı başını topraktan. Suçlamalara güldük geçtik ilkin. Şimdi hepimizin sırtında bir balta sallanıyor sanki. Rüyalarımızda gördük uykularımız kaçtı. Aynı rüyayı onlarca adamın görmesi ne büyük felakettir bilir misin.