Şair ve patron ilk başta isim ne kadar manasız gelsede okudukça anlıyor insan. Devlet adamlarının şiiri methiyeleri nasıl kullandığı şairlerinde bunu geçim yolu gördükleri çok enteresan bir kitap. Özellikle fuzuli dikkatimi çekti.
Hocanın bu çalışması matbaanın yaygın olmadığı dönemlerde şairlerin ve elbette yazarların hem maişet hem de sosyal hayat içinde var olabilmek için bir patrona ihtiyaç duymaları anlatılıyor.
Günümüz medya siyaset ilişkisini düşündüren bu ilişkiler şairlere bakışımızı saf bir şiir sevgisi seviyesinden çıkarıyor. Bir başka acı ise dönemin padişah ve devlet adamlarının himayesiyle gelişen bu sanatın tarihimizde yadsinamayacak bir ehemmiyetli yerde durduğu gerçeğidir.
224 syf.
10/10 puan verdi
Bu kitabı Okumadan geçmeyin derim,Sebebi mi? Sebebi incelemede saklı.
Merhaba
Bir serüven diye başladığım kitap,üç serüven verdi bana, ve kitap öyle içine aldı ki beni, öyle dahil oldum ki kitaba.....
İncelemeden kısa bir fragmandı sadece:)
Bu kitabı bir sağafta tozlanmış raflar arasında buldum,dışı yıpranmış, içi de aynı şekilde, okuyan adeta işkence yapmış kitaba, buruş buruş her tarafı çizikti. Sahaftaki Kişisel
Halil İnalcık büyük bir tarihçi olduğu kadar hatrı sayılır bir edebiyat severdi de. Bu eserinde de edebiyattan faydalanıp Osmanlı döneminde şair ve onların hamileri arasındaki patrimonyal ilişkileri çok iyi bir şekilde inceleyip dönemin edebiyat hayatının sosyolojisini ortaya koymuş. Kitap oldukça kıymetli, fakat normal okuyucu için oldukça ağır. İnalcık çoğu şiirleri, beyitleri orijinal dillerinde bırakıp (Farsça, Osmanlı Türkçesi) sadece latinize etmekle yetinmiş. Bu nedenle bir tarih yada edebiyat eğitimi alanların daha rahat okuyacağını düşünüyorum.
Kitap alanında tektir.Kitapta Osmanli donemindeki sair(sanatci)ile patron iliskisi siyasi bakimdan Max Weber'in patronaj kavramiyla iliskilendirilir.Bu yuzden sair ile patron iliskisi tarih okuyucularina pek farkli sekilde sunulmustur ve cesitli orneklerle konu iyi bir sekilde islenmistir.
"Içerik daha da doyurucu bir bicimde ele alinabilir miydi?Konular daha fazla olabilir miydi?" Sahsen kitap genel bir okuyucu kitlesi bakimindan gayet yeterli durmaktadir.
Hocanin diger kitaplardaki agir uslubuna bu kitapta pek rastlanmaz zaten ornek verilen siirlerin agir uslubu bu durum dengelenmistir.
Son olarak kitaptaki ana fikrin okuyuca verilisi sonlarda yer alan Fuzuli ile ilgili bolumde acik bir ornek niteligindedir.
Şayet divan edebiyatına dair fikre sahipseniz ve şiirlerin çoğu eski dilde yazıldığı için eski dile hakimseniz çok hoş bulacaksınız. Ama benim gibi kültür seviyeniz yetmiyorsa okumayın sadece kim kime yaranmaya çalışmış bunu göreceksiniz. Sıradan düz bir kitap değil bilin istedim