Sezen Aksu’nun o meşhur Kavaklar şarkısını bilirsiniz. “Ah kavaklar; beni hoyrat bir makasla eski bir fotoğraftan oydular. Orda kaldı yanağımın yarısı, kendini boşlukla tamamlar. Omuzumda bir kesik el ki durmadan kanar...” Bizden sonra bu şarkıyı dinleyenler, fotoğrafların basıldığını, basıldıktan sonra saklandığını ve ayrılıklarda, dargınlıklarda, küslüklerde o fotoğraflarda görmeye dayanamadığınız insanları oradan keserek çıkarttığımızı bilmeden şarkıyı dinleyecekler. Çünkü onlar sosyal medyadan fotoğraf silmeyi biliyorlar, buna alıştılar. Bu dinlerken koşup oraya, o kavak ağacının altına gidiverme isteği yaşadığım şarkının sözleri Metin Altıok’a aittir. Hafızam yanıltmıyorsa, eşinden ayrıldıktan sonra gittiği Bingöl’de felsefe öğretmenliği yaparken yazmıştır bu şiiri. Ayrılıklar da fotoğraftan oyulmaktır bir nevi... Sınıfının penceresinden gördüğü kavak ağacına derdini anlatan bir şairin sızısını her kavak ağacı gördüğümde duyarım. Ve o son dize... Acı düştü peşime, ardımdan ıslık çalar... Bazen öyle oluyor, acı peşine düşüyor, ardından ıslık da çalıyor hatta bir serseri gibi ve sen yaşamaya, pencereden bakmaya, şiir yazmaya, öykü yazmaya, işini yapmaya, öğretmeye devam ediyorsun...Metin Altıok Sivas ta otel katliamında yakılarak öldürülenlerdendir. Fazıl Say ı babası arada Metin Altıokun yanına götürür. Fazıl Say da onun anısına bir orotoryo besteler