pikapta eminağa acemaşirân saz semaisi
sokakta çocuklar saklambaç hırsız polis
hayat akıp gidiyor olsam da olmasam da
...
..
kim ne derse desin içimde delice bir his
Attila İlhan
Zeynep Beni Bekle Mutlaka Gelecegim
zeynep beni bekle / gece ağaçlarına
yağmur çiseliyorum / cam tozu su beyazı
yalnızlığını mutlaka değiştireceğim
bir yaprak halinde süzülüp saçlarına
eski teşrin’lerden / kederli kırmızı
zeynep beni bekle mutlaka döneceğim
söyle kim önleyebilir buluşmamızı
geceleyin ışıkları söndürdüğün zaman
benim şiir kitaplarından sızan aydınlık
elinde
Elveda Çocukluğum
Bir gün son kez bisiklet sürdüm
Rüzgar yüzüme yüzüme vururken
Bir anlık gözlerimi kapadım
Bir gün son kez bisiklet sürdüm
Elveda çocukluğum
Bir gün son kez körebe oldum
Göremedim yanımdan geçip gidenleri
Zaman da geçip gitti ben göremedim
Bir gün son kez körebe oldum
Elveda çocukluğum
Bir gün son kez saklambaç oynadım
Hayat yumdu ben saklandım
Kaygılardan, gelecekten, sorumluluklardan
Kaçtım, saklandım sandım
Hayat sobeledi sonra ben yumdum
Gözümü açınca otuz oldum
Elveda çocukluğum
Elveda...
Raskov.
Haydi seninle saklambaç oynayalım. Yüreğime saklanırsan eğer, seni bulmak zor olmaz. Ancak kendi kabuğunun ardına gizlenirsen, seni bulmaya çalışmak bir işe yaramaz
ey gece, saklasan karanlığında gizlerimi
en kuytu köşende bana da bir yer versen
bozmam sessizliğini, istemem ay ışığını
yok olsam tüm yokluğumla
gelsem anlatamadığım hislerimle
saklambaç oynadığım tüm hâllerimle
sana sığınsam ey gece,
artık kendime sığamıyorum..
Çay’candır ☆
Ben en çok çocukluğumdan üşüyorum. Hiç salıncak sırası beklememiş , gülmemiş , eğlenmemiş , saklambaç oynamamış , çocuk olmamış çocukluğumdan. Bir özür bekliyor yaralarını sarmak için. En azından benim suçum değilmiş diyebilmek için. Ama nafile! Artık büyüdüm. Çocukluğumu galiba öldürdüm. Şimdi ne geç kalmış sözler diriltir onu ne de pişmanlıklar. O benden gideli çok oldu.