Sanırım aynı anda iki kitap okumanın hiçbir zararı yok. İyi geceler.😌🙋🏼♀️ 
Cemal Süreya - Aşk Günü Doğdu
-Kendinizi en çok nerede güvende hissediyorsunuz?
-İşte.
-Başka?
-Havuz.
-Neden?
-Çünkü Fransızca telaffuzunu seviyorum.
-Neye zaafınız var?
-Bıyık olabilir. Daha önce bu soruyu sormadım kendime.
M. Beldek'ten
Haziran türlerinde yağmur çeşitliliği
Burada yağmurlar mevsimlerden ayrıdır
Pencereden bak sokak kuşlarının öteki yüzlerine
İçinden nehirler akan bir yüzüstü bırakılmışlığı
Al bu kuşu besle
Büyüt ki sevda dediğin topaldır
Başını koy bir ayağının yerine
Sonra kendini odadan dışarı at
-Burada yağmurlar mevsimlerden ayrıdır-
Seneler ve
Nietzsche'ye mektuplarım..
*bir romanın başkarakteri olmaya aday
*Ruhu bunalımlarla dolu, aklının 8 köşesi de kasvetli
*Birçok işini sonuçlandıramamış lakin işini tutkuyla yapan...
*Muhasebeci, içini muhasebe eden ancak.
*Şüpheci, çok sorgulayan
*İhtirasları var.
*Filozofca çıkmazlara sahip
*Yalnız...
Kimden bahsettiğimi izaha gerek yok sanırım. Eskiden ikimizin de çok iyi tanıdığı bir dost... Senin kimliğin, benim sevdiğim adam... Kafası ve aklı karışık, lakin yüreğinin ne söylediğini belki isminden bile daha iyi bilen kişi...
Nietzsche; bugün sana onu anlatacağım. Hayatımda ilk defa gördüğüm, bir daha görür müyüm bilmediğim ama izlerini hem ruhuma hem de bedenime kazıyan adamı... Parmaklarının ucunda cenneti, gözlerinde kendi güzelliğimi, sözlerinde sonsuz huzuru bulduğum canımın yarısını... "Bir ben var benden içeri" desem de, son derece dışa vurulmuş beni... Bana çok benzeyenimi... Aynaya baktığımda hem saf, masum gördüğüm çekingen çocuğu hem de olabildiğince vahşi, yıkıcı, dişimsi/erkeksi o yansımayı... Hem karşımda duran beni hem de yine karşımdaki sevgiliyi...
İşte geldim yine
Bilmem kaçıncı kez geliyorum bu banka,
Herkesin kendinden bile kaçtığı bir yeri vardır ya da kaçabildiğini sandığı,sanırım burası benim için öyle bir yer. Ama senden kaçma ihtimalim yok sanki. Ne bu bankta ne bu ülkede,ne de bu kainatta. Nasil kaçabilirim ki zaten kovalayan ben oldukça kendimi.
Her gelişimde sanki sende o banktasın, ordasın,sözleşmişiz gibi. O uzaktan beni görünce ilk,hiçbir zaman bakmaya doyamayacağım gözlerin; kısılarak, gülümsemeyerek karşılıyor beni.Yaklaşınca ben emanet bir "merhaba" çıkıyor ağzından.
Oturuyorum her zamanki yerime.sen yine susuyorsun ve ben dinliyorum yine can kulağıyla. Karanlıkta gözlerimi kapatıyorum aydınlığa . Ve sen ordasın biliyorum. Az da olsa birkaç anı sana dair. Anılar ne garip şey değil mi. Ben hep hafızamın iyi olduğuyla övünürdüm. Şimdi anlıyorum ki iyi bir hafıza ne büyük bir düşmanmış insana. Kalkıp gitmek zor geliyor hafızamdan. Biraz daha oturuyorum. Son şarkıyı dinliyorum.
biliyor musun ?Benim şarkılarım hep hüzünlü,
İnsan alışıyorda ve sonra başkalarının hüzünlenip belkide ağladığı şarkıları bile gülümseyerek dinliyor.
Bilmem kaçıncı şarkıyı dinliyorum bu bankta,
Bilmem kaçıncı kez seyrediyorum yıldızları bu banktan,
Bilmem kaçıncı kez dalıyor gözlerim uzaklara ,
Bilmem kaçıncı kez derin bir sensizlik çekiyorum ciğerlerime,
Bilmem kaçıncı kez kaçıyorum kendimden en çıkmaz sokakta ,
Bilmem kaçıncı kez seviyorum seni.
#öyle işte
