... o kadar anlaşılmayı ister görünüyordu ki Anne onun hep yalnızca şiir okumadığını umdu ve şiirin, ondan büyük zevk alanlar için nadiren güvenli bir liman sayılabilmesini bir şanssızlık olarak gördüğünü, şiirin değerini gerçekten bilebilecek güçlü duyguların tam da şiiri aşırıya kaçmadan tatması gereken duygular olduğunu söylemeye cesaret etti.
Dört yapraklı yonca onu bulanın şansıdır, yonca içinse şanssızlık; artık dalında değildir.
Sayfa 122Kitabı okudu
geçenlerde merdivenleri iki iki çıkarken merdivene ucu takıldığı için kurabiye canavarının ağzına dönen ayakkabımın yerine yeni ayakkabı alayım diye bakınıyorum kaç zamandır. bu durumu bilen arkadaş beni aradı ve; ''bana bir saat geçerliliği olan indirim kodu geldi, beğendiğin ayakkabı varsa bana at, indirimli alalım.'' dedi. baktım baktım bulamadım. rengi olanın numarası yok, numarası olanın rengi yok... sağ olsun arkadaş az önce tekrar arayıp; ''tamam bakmana gerek kalmadı, kuponun geçerliliği zaman aşımına uğradı.'' dedi. umut, ümit, beklenti, şans, şanssızlık... her şeyimin özeti bu. neyse gideyim de votka içeyim. (neden benim yeni ayakkabım yok ulan!! kaç para ulan bi' ayakkabı? -ilerleyen sahnede ayağında yeni ayakkabılı erkekler önümden geçer.-) :D
Şanssızlık, insanı alıngan; sürekli acı ise adaletsiz kılar.
Şanssızlık insanı alıngan, sürekli acı ise adaletsiz kılar.
Sayfa 74Kitabı okudu
O halde karşılaştığım her güçlükte şöyle bakmalıyım: Bu yaşadığım şey şanssızlık değil, sadece ona katlanabiliyor olmak bir şanstır.
Sayfa 45Kitabı okudu
Şanssızlık insanı alıngan, sürekli acı ise adaletsiz kılar.
Sayfa 74Kitabı okudu
Aile açısından kimilerinin şanslı, kimilerinin şanssız olduğu söylemini kabul etmiyoruz. Bir insanın hayatı şansa bırakılamaz. Bir insanın hayatı ona bakım verenlerin insafına bırakılamaz. “Şanssız” diye nitelendirdiğimiz çocuklar şanssız değiller, istismarına ses çıkarmadığımız çocuklar onlar. O istismar, bizim. “Şanssızlık” diye nitelediğimiz her istismarın failiyiz.
Peki ama nasıl oluyor da siz, insan için yalnızca normal, olumlu olanın... kısacası, yalnızca refahın, mutluluğun yararlı olduğuna böylesine kesin, kendinize büyük bir güvenle inanabiliyorsunuz? Çıkarlar konusunda mantığınız yanılıyor olamaz mı? Öyle ya, belki yalnızca mutluluğu sevmiyordur insan? Belki aynı ölçüde acıyı da seviyordur? Belki acı da mutluluk kadar çıkarınadır?
..........................................................................Bu arada ben insanın gerçek acıdan, yani yıkım ve kargaşadan asla uzak duramayacağından eminim. Acı, bilincin tek kaynağıdır. Notlarımın başında bence insan için en büyük şanssızlık olduğunu söylemiş olsam da, insanın onu sevdiğini, hiçbir zevke değişmeyeceğini de biliyorum.
