Dışımızda bize bağlanmadan var olan varlığı inkar ediyorsun!
Şu mavi deniz şu mavi denizde yüzen beyaz yelkenli gemi, kendi kendinden aldığın fikirlerdir, öyle mi?
Madem ki kendi fikrindir yüzen gemi, madem ki kendi fikrindir umman, ne zaman var ne mekan!
Ne senin haricinde bir vücut, bir sen ne senden evvel kimse mevcut, ne senden sonra kainat baki.
bir de Allah hakiki.
Lakin ey kara meyhanelerin sarhoş papazı !.
Senin dışında değil miydi kıllı kollarında kıvranan meyhanecinin kızı?
Yoksa kendi altında sen kendinle mi yattın?
Diyelim ki senden evvel baban yok, İsa gibi.
Yine fakat bacakları arasından çıktığın Meryem gibi bir anan da mı yok?
Kara
Vapurdan önce indik birbirimizden, kürekçi mahlâsıyla geçsem ne çıkar sevda içinde yüzmediğim denizi? O halat öyle mi atılır,
yürek öyle mi bağlanır bir yüreğe?
Kara sözler karada bırakılır açılırken denize söz karada hafifse denizde ağır, işte deniz bile batıyor, sözler karşıya vardı, ara sıra adalara bak açılırsın diye suya saldığın anılar bile göğün denizinde battı! Başkasının denizinde batanlar görünmez olmayı bilirler, ya ben kimin denizinde..
Üç yanım kara benim bir yanım ıssız denizsiz, vapursuz, yolcusuz, susuz... Eski denizleri karaya bağlarlar da böyle, eski seferlerden kılıç artığı birkaç hatıra bırakırlar yanlarına, küreğe çarptırılmış gibi, öyle yalnızım karada, ne bir sarhoş gemi, ne martıların tuhaf sesleri, anlaşılmasın diye bu yalnızlık seferinin karada geçtiği, denize sürdüm şiiri, belki kılavuz, belki bir seferî...
Boğulayazdım karanın sözleriyle açıldığım şiirde!
Sayfa 23Kitabı okuyor
Ne liman kaldı yakmadığımız ne de gemi… şarap fıçısının üzerine çıkmış, elimde bir dal sigara.. ne geçmiş bıraktık ne gelecek sövmediğimiz… mevzu sövmek değildi, bunu nasıl yaptığımdı. Kaybedecek bir şeyi olmayan birisinin siklemez gülüşüyle olmasıydı…hayır hayır sarhoş değilim. Tabii ki bilinçli gülümsüyorum, doya doya kahkahalarla sövüyorum. Sövmek de bir sanat.
Falcı kadın yalan söylüyor yalan
Bizi birbirimiz için yaratmış Tanrımız
Nasıl mümkün değilse
Yıldızları toplamak gökyüzünden
Öylesine imkansız bir şey aşkımız
Kurudu gölgesinde oturduğumuz ağaçlar
Bahçelerde sevdiğin çiçekler kalmadı
“Torunları onu her şeyin sakinleştiği bir zamanda tanıdılar. Sarhoş gemi battıktan sonra fırtınaların uzaklaştığı bir zamanda.”
Sayfa 112Kitabı okudu
Ah nice beklesem, ellerim bomboş
Yeşil bir denizden gelmez bir gemi
Yine âvâreyim ben yine sarhoş
Ne o beni bulur,ne ben gölgemi
Umudunu yıkma; Yusuf’u hatırla.
Dert nerede ise deva oraya gider.
Yoksulluk nerede ise nimet oraya gider.
Soru nerede ise cevap oraya verilir.
Gemi nerede ise su oradadır.
Suyu ara, susuzluğu elde et de sular alttan da yerden de fışkırmaya başlasın.
Dünya malı Allah’ın tebessümüdür:
Ona bak ama sarhoş olma.
Lâ tahzen! (Üzülme!)
Mevlana Celaleddin-i Rumi