Tren garına vardığımda kar yeniden başlamıştı. Beyaz topraklar saçlarımı boyadıkça, beynimde dönüp duran kuduz Kelebek de bu durumdan ilham alarak tüm tozlarını döküyordu. Elimde pastel turuncu, dikişleri patlamak üzere olan valizimde, başka, uzak bir şehirde yeniden diriltmek umuduyla taşıdığım ölüler vardı. Belki de on parça ayrılmış kendimi taşıyordum.
Acı
… kimse üstlenmediği için acının kıblesi unutulmaktır çünkü toplumlar belleksiz acı ise öksüzdür. Yazı acının öksüzlüğüne de sahip çıkacak.
Sayfa 219 - EverestKitabı okuyor
Portakal Çiceginin Şarkısı
Görünmeyen bir aynasın ,üzülme
An'ı dondursalar ve yaksalar da
Sessiz bir dünyadan al mevsimleri
Korkma ki sarıya karışsın beyaz
Alıp gitseler de bıraksalar da
Hayal yine siyah bir meddü cezir
Hayal yine kucak dolusu eyvah
Korkma ki geçeriz bu son köprüyü
Yaşlılar sarılır kalplerimize
Çocuklar bizimle oynasalar da..
Ölüm, yaşamın karşıtı olarak değil parçası olarak vardır.
Bir kez sözcüklere döküldüğünde klişe görünüyor, ama o zamanlar bunu sözcükler değil, içimde bir düğüm olarak hissediyordum. Ölüm, kâğıt ağırlığının içinde de vardı, bilardo masasının üstünde sıralanmış kırmızı-beyaz dört topun içinde de. Ve hayatımız boyunca onu ince bir toz gibi ciğerlerimize çekip duruyorduk.
Sayfa 38
Şarkısı Beyaz
ayıcılar geçti, affedilmemiş insanlar geçti
şehirler taş yürekliydi şarkısı-beyaz
insanların büyük rüyaları vardı
insanlar bir ölümle öldüler ki
sevgiler arasında şaşırıp
bir unuttular ki deme gitsin.
Büyükanne dedi ki diğerlerini kurtarmak için kendi yaşamını feda eden beyaz meşe için bir ölüm şarkısı söylemişler. Duygu o kadar güçlüydü ki neredeyse onu dağdan alıp başka yerlere götürmüş.
Sayfa 80Kitabı okuyor
•veda şarkısı
“Mumların yandığı kulenin en tepesinde
Bakireye veda şarkıları yankılanıyor.
Yukarı odadaki genç kız
Matem yatağında
Beyaz kefeniyle yatıyor.
Kışın yağan kar gibi
Beyaz ve soğuk vah!
Yıldızlı gözleri çoktan sönmüş.
Bense
Gözyaşları içinde
Senin yanına uzanmak istiyorum
Çiçekli kız.
Kışın yağan kar gibi
Beyaz ve soğuk, vah!..”
Sayfa 239
YAZMAK İÇİN
Bu akşam ben
Yazmak için yazacağım sadece
İyi insanlardan biri olduğum için
Ya da bir amaç uğruna değil
Siyah, beyaz, alev rengi
Ya da içimden geldiği gibi değil
Günahlarımdan kurtulmak
Geçmişi unutmak için hiç değil
Direk , Üzerinde bayrak olmayınca karanlığı delen beyaz bir kemiği andırıyordu
Ressamın şarkısı
Beyaz bi tuvalin içinde kendini mi buldun
Ahşap şövalyelerin üstünde yeni bi dünya mı kurdun
Renkler ve zevkler tartışılır mı bu yeni dünyada
Yoksa sen de bana sahte bir evren mi sundun
Bana mutluluğu çiz boyansın ellerin
Her renkten koy kamaşsın gözlerin
Bozmasın onu ne gündüz ne de
Soğuk ve sessiz karanlık gece
Ressam neden siyah beyaz tüm resimlerin
Boyan mı yoksa mutluluğun mu yok senin
Neden hep huzursuzluk çıktı elinden
Özgürlüğü satmaya değer mi nefretin
Bana mutluluğu çiz boyansın ellerin
Her renkten koy kamaşsın gözlerin
Bozmasın onu ne gündüz ne de
Soğuk ve sessiz karanlık gece
Ay ışığı düşen çiçekli pencere
Altında sokak kedileri uyusun her gece
Yaz şiirleri duvarlara okunsun her hece
Yok olmadan anılar dökülsün dizelerin
Bana mutluluğu çiz boyansın ellerin
Her renkten koy kamaşsın gözlerin
Bozmasın onu ne gündüz ne de
Soğuk ve sessiz karanlık gece
Adı Nevin ihaneti tutuşturduk bir sabahleyin...
Sen olmak
“Sen bu dünyada başkalarının sana nasıl davrandığından değil, kendinin başkalarına
nasıl davrandığından sorumlusun!”
Sayfa 164 - EverestKitabı okuyor
Karşılıklı kaçamak bakışlar ve ürküten bir sessizlik... İnsanın iyiye yorduğu her şey için kendisine kızdığı, ümitlenmekten ölümden korkar gibi korktuğu o anlar... Alper, sessizliğin neyi getireceğinin bilincinde, susmamacasına konuşmaya başladı. Sesi uzun bir tefekkür sürecinin sonunda varılmış derin çıkarımları izah edecekmiş gibi ciddi bir tona
Sayfa 51 - Giriş, Aşka kılavuzmuş yavru kedilerKitabı okudu
