Nietzsche'nin, Spinoza'nın düşüncesini keşfettiğinde neden müthiş keyiflendiğini anlayabiliyoruz:
''Çok şaşkınım, çok heyecanlıyım! Bir öncüm var, hem de ne öncü! (...) Adeta dağların tepelerinde beni çok defa, pek çok defa nefessiz bırakan ve kanımı kaynatan yalnızlığım en azından iki kişilikmiş. Muhteşem!''