Go oyunu -Çin'de wei-chi denir- üç yüz hamleye kadar sürebilir. Strateji satrançtan daha kurnazca ve daha akıcıdır; taşlarınız başlangıçta ne kadar karmaşık bir şekil yaratırsa rakibinizin stratejinizi anlaması o kadar zor olur. Belirli bir alanı kontrol etmek için savaşmak girdiğiniz sıkıntıya değmez. Daha geniş bağlamda düşünmeniz, sonunda oyuna hakim olmak için bir bölgeyi feda etmeye hazırlıklı olmanız gerekir. Peşinde olduğunuz şey kemikleşmiş bir pozisyon değil hareketliliktir. Hareketlilikle rakibinizi dar alanlarda soyutlayabilir, sonra daire içine alabilirsiniz. Amaç rakibinizin taşlarını satrançta olduğu gibi doğrudan doğruya ortadan kaldırmak değil, bir tür felç ya da çöküşe neden olmaktır. Satranç doğrusaldır, pozisyon yönelimli ve saldırgandır; go doğrusal değil akıcıdır. Saldırganlık, kazananın rakibinin taşlarını artan bir hızla kuşattığı oyununun sonuna dek dolaylıdır.
Savaş stratejisine en çok yaklaşan iki oyun satranç ve bir Asya oyun olan "go"dur. Satrançta oyun tahtası küçüktür. Go ile karşılaştırılınca saldırı nispeten çabuk gelir. Geri çekilmek veya piyon feda etmek ender olarak işe yarar. Go çok daha az biçimseldir. 361 kesişmeyle geniş bir kareler sistemi üzerinde oynanır, neredeyse satrançın altı katı büyüklüktedir. Siyah beyaz taşlar (her taraf için bir renk) oyun tahtasındaki kesişme yerlerinde nereye isterseniz teker teker konur. Bütün taşlarınız (her bir taraf için 52 adet) tahta üzerine konduktan sonra amaç daire içine alarak rakibinizin taşlarını soyutlamaktır.