Terketmeyi düşündüğünüz esiniz birden ortadan kaybolsa ne yapardınız? Zaten terk edecektim mi dersiniz yoksa bulayım ondan sonra mı terk ederim dersiniz? Yazarın terk etmeyi düşündüğü savaş muhabiri Esther, hiç bir neden yokken ortadan kaybolur.Esther kaçırıldı mı,öldürüldü mü yoksa kocasını mı terketti?Bütün bu soruların cevabını bulmak isteyen yazar Estheri bulmak için yanıp tutuşurken ;aslında onu ne kadar çok sevdiğini de fark edecektir.Estherin yardımcısı, Kazakistanlı Mikhail e ulaşarak birlikte içsel yolculuğa çıkan Yazar sonunda Esther e yani Zahir ine kavuşabilecek mi?Ona kavuşursa, Estherin kaybından sonra sevgilisi olan Marie i terk mi edecek?Bütün bu soruların cevabi için ve kendi içsel yolculuğunuza cikmak için okunabilir bir roman.Ancak belirtmeliyim ki bu kadar çarpıcı bir konuda ne yazık ki ara ara sıķıldım;sanki konu daha farklı anlatilabilirmis gibi geldi ..Çok güzel bulmamakla birlikte okunulması gerekir dediklerimden ☺
201 syf.
9/10 puan verdi
deliliğe övgü niteliğinde bir roman...
hikaye her ne kadar veronikanın çemberinde gelişsede yan karakterleri ve onların hikayeleri şaşırtıcı ve sürükleyici.deliliğin bir farklılıktan öte olmadığı yansıtılıyor.deliklik,ölüm,savaş,melankoli,tekdüzelik ve adı hâla pek bilinmeyen lyubliyanayı anlatıyor bu eşsiz eser.okunan her roman-kitap-dergi vsnin insana bir şeyler katması gerektiğini düşünüyorum.bu roman bana,normalliğin aslında birileri tarafından çerçevelenmiş normlar dışında hiç bir halt olmadığını hatırlattı.bu normların bazıları mantıklı iken bazıları o kadar saçma ve gereksiz ki örneğin,kravat! romandaki doktor ıgorun sözleriyle,
" bir deli,bana bu kravatın ne işe yaradığını soracak olsa ister istemez hiçbir şey, demek zorundayım. yalnızca süs olarak kullanıldığı bile söylenemez, çünkü günümüzde cesaretin gücün üstünlüğün simgesi haline geldi. tek yararlı işlevi eve gidip de çıkardığınızda duydunuz rahatlama; insan sanki bir şeyden kurtulmuş gibi oluyor neden kurtulduğunu bilemiyor, o başka."
Cengiz Aytmatov'un okudugum ilk kitabi, bildigim kadariyla da en unlu eserlerinden.Is yogunlugumdan dolayi kitabi bitirmem uzun zaman aldi aslinda kitap oldukca kisa.Acik olmak gerekirse ilk baslarda hikayeye cok isinamamistim fakat kitabin ilerleyen sayfalarinda tam bir gorsel solen gibiydi, karakterler zihnimde canlandi, sanki hepsini gozumle gormus gibi oldum.Kisacasi okuyun diyorum.
Kitabin konusundan bahsetmem gerekirse; Ikinci Dunya savasinin patlak vermesiyle esini ve uc oglunu savasta yitiren guclu ve saglam karakterli bir annenin toprak ile dertlesmesi...Savas sirasinda Kirgiz koylulerinin cektigi yoksulluk ve acilar anlatiliyor. Yasanan olaylar karsisinda asil karakterin ustlenmek zorunda kaldigi ve sabir ve azim ile zorluklari yenerek ayakta kalma mucadelesi...
250 syf.
10/10 puan verdi
Fazlasıyla Spoiler İçerir!!
Felsefe öğrencisi olarak, Mina Urgan incelemesini okumadan, değerlendirdiğimde evet, Platon sonrası devlet ve düzen konusunda yazılan nadir iyi eserlerden birisi. Yine Platon gibi, More da kendi düşüncelerini karakterlere söyletiyor, sanki bir başkası demiş More aktarıyor gibi. Felsefe kitaplarının çoğunda bu durum
Momo'ya çocuk kitabı diye başladım ama bence çocuklardan çok yetişkinlere daha çok hitap ediyordu. Hepimiz zaman zaman kendimizi kalabalıklar içinde yalnız, kuşatılmış hissederiz. Bazen de sanki kurmalı bir oyuncak gibi sabahtan kurulup akşama kadar oradan oraya koşturur dururuz. Zamana karşı bitmeyen bir savaş halindeyizdir. Bu koşuşturmaca içerisinde yitirdiklerimiz,keşfedemediklerimiz,kaçırdığımız anlar ne oluyor? İşte çocuktan al haberi misali tüm bu gerçeklerle bir çocuk sizi yüzleştiriyor. Hikaye Momo adlı bir çocuğun insanlardan zamanı çalan zaman tasarruf şirketi elemanları duman adamlara karşı mücadelesini anlatıyor. Bu mücadeleyi okurken sanki bir çizgi film izler gibi oldum. Çocuklar için kitabı okumak ne kadar keyifli olur bilemiyorum ama çizgi filmi yapılsa kesinlikle etkileyici olur. Bazen durdurun zamanı inecek var demenin zamanı olabilir. Durmalı ve çevremizi ,iç dünyamızı dinlemeliyiz. Belki onların da bize anlatmak istedikleri vardır. Teşekkürler Momo ve bu kitabı benimle tanıştıran 1000 kitap ailesi.
Hayatını kariyerine ve Gelibolu´da savaşmış kayıp büyük dedesinin sırrını bulmaya adamış Yeni Zelandalı Victoria Taylor´ın Çanakkale´ye gelmesiyle başlıyor her şey. Rehberi Mehmet ile Eceyaylası Köyü´nde Gazi Alican Çavuş´un kızı huysuz, inatçı ama çok iyi biri olan Beyaz Hala ile tanışıyor.
Aynı zamanda savaş zamanı yaşanan zorluklar güzel anlatılmış. Kitapta hem bir Türk askeri hem de Anzak askerinin ağzından mektuplara yer verilmiş. Savaşı iki taraftan da görmeyi sağlıyor. Bu insana garip bir duygu veriyor. Hele ki Arıburnu´nu, Conkbayırı´nı, Anafartalar Tepesi´ni yani muhteşem destanımızın yazıldığı Çanakkale´yi gerçekte de gezip gördüyseniz okurken de gözünüzün önüne geliyor ve sanki anlatılanları resmen yaşıyorsunuz. Bu muhteşem bir şey.
´´Aynı adam aynı savaşta iki düşman ülkede savaş kahramanı olur mu? ´´ sorusuna insanlık dersi verecek bir cevabı kesinlikle var.
Merak edipte yorumlara gelmiş arkadaşlara ısrarla tavsiye edebileceğim bir kitap. Okuyun derim..
