“Sevdiğiniz çiçek milyonlarca yıldızdan yalnız birinde bile bulunsa yıldızlara bakmak mutluluğumuz için yeterlidir.”
Bir kitap okudu
112 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
“Oysa ne kadar çok seviyordum, Tanrım, onu ne çok seviyordum!.. Ne kadar çok seviyordum! Şimdi sevmiyor muyum peki? Eskisinden daha fazla sevmiyor muyum onu?”
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Hiç insan çocuklarının birini ötekinden daha çok sever mi?
Üzerine yığılmış tozlu kitapların arasında nefes almaya çalışan kalın kapaklı şu küçük kitabı kim bilir kaç kişi okumuş anlamıştı ya da hiç anlayamamıştı… Yazarı, ölmeden önce kavuşabilmiş miydi sevdiğine? “Belki de kavuşamamıştır.” diye düşündüm. Öyle ya, kavuşsalardı aşk olmazdı, aşk olmasaydı kitap yazılmazdı.
Her birimizin önüne konan hayat planı 25 yaşına kadar okullara gidip eğitilmek. Sonuç ne peki? Ülkesi dışında hiçbir ülkeye gidememiş, anadili dışında hiçbir yabancı dile hâkim olmayan biri olmak… Bunlar bir yana yıllarca süren eğitimlerden sonra işe girememek. Peki tüm bunlar ne için? Dünyada doğup dünyayla iletişime geçemeden, gidip konuşamadan, gezip göremeden kendi sokağımızda doğup büyüyüp ölmek için mi?
Ne olursa olsun, her gitmenin içinde bir şeyleri ya da birilerini terk etmek vardır. Üstelik çoğu zaman bırakmak istemediklerin de kalır geride… Bırakmak istemediklerin, bazen gidiş sebebin olurlar, bazense dönüş biletin…
O artık yok diye, yol da mı bitmişti sanki? Belki yolun bir yerinde karşılaşırdık yine, olamaz mı? Belki üzerimize düğümlenen yollar çözülüverirdi bir durakta, yeni kaderler açılırdı önümüze.