Sürüden nefret eden çobanlar idi bu alemin insanları. Sürü ile yaşar, başka şey görmez onunla geçimini sağlarlardı, kendide az koyun değildi ama. Aynılığa aşıktı...
İnsan çünkü hep olmayana hayrandı, kendi çok kolay saydığı ama bir türlü yapamadığını başkasında yapılmış görüp onun olağan bir güzellik olduğuna, istediği zaman kendisinin de olacağına inanmaya hayrandı.