Oldukça uzun bir süre duraksadı. Bakışlarındaki bir
şey nefesimin kesilmesine sebep oluyordu.
Derin bir nefes aldı. “Seni seviyorum, Sarah.”
Nefesim o an durmuştu. Onu doğru duyduğumdan
emin değildim.
“Seni çok seviyorum,” dedi. Gözleri dolmuştu.
Ağlamaya başladım.
“Seni seviyorum,” dedi bir kez daha yumuşacık sesiyle, gözyaşlarımı silerek. Ardından beni öptü.
Bu noktada benim de ona seni seviyorum demem gerektiğini biliyordum. Ama konuşamıyordum bile. Kulaklarıma inanamamıştım. Sarhoş gibiydim. Büyülenmiştim.
Öpüşüne tutkuyla karşılık verip bacaklarımı ona doladım.
İçimi doldurmasını istiyordum. İçime girdiğinde ikimiz de
zevkten inledik.
“Seni seviyorum,” dedi boğuk sesiyle.Konuşmak için ağzımı açtım ama hiçbir şey söyleyemiyordum.
“Canını yakıyor muyum?” diye sordu.
Başımı iki yana salladım.
içimde gidip gelirken dudaklarımdan öptü. Elleriyle
sırtımı ve kalçamı okşuyordu. Bedenlerimiz birlikte ritim
tutmaya başladığında haz, sevgi ve saf mutluluktan başka
hiçbir şey hissetmez oldum. Yaralı vücudumun hissedebileceği tüm acılar yerini zevke bırakmıştı. Kendimi sevinç
ten sarhoş olmuş gibi hissediyordum.
“Seni seviyorum,” dedi vücudu arzuyla sözcüklerine
vurgu yaparken.
“Ah, Jonas.” Nefesim kesilmişti. “Ben de seni seviyorum.”
Sayfa 87
Beden hastalığından, onun sebep olduğu bir akıl hastalığı doğarmış.
Sayfa 70
Yaşama iradesi üzerimize dayatılmış bir zorbalıktır.
Buna sebep olan şeyi aramak,
Bir zorbayı aramaktır.
Kolay değil, basit değil. Her gün, yeniden, yeni bir mücadeleye göğüs geriyorsun. Her şey ne kadar zorlaşırsa zorlaşsın, sen yine de devam ediyorsun.
Bu döngüye alışmış olman, ilerleyişini değersiz görmene sebep olmasın. Kolay değil. İsyan etmen, bazen pes etmen, güçsüzlüğünden değil mücadeleden kaçmayacak cesur olduğunu çok iyi bilmenden.
İyi yönetiyorsun. Sandığından daha iyi gidiyorsun. Hayat düz bir yol değil, engebeli, tam olarak yaşadığın şey hayatın ta kendisi.
İlerle. Her şeyin daha iyi olacağını bilerek ilerle.
♥️
Selim’den Taçlı’ya bir işaret, bir göz kırpma olan şiiri...
“Ey can âleminin güneşi! Bize cemalini göster. Cihana değer melek yüzünden örtünü kaldırıver azıcık.
Bize cefanı azalt!.. Çünkü seven dostlara yabancı gözüyle bakmak, sencileyin bir güzele yakışmaz.
Rakipler, senin ayağının toprağını gözüne sürme yapar korkusuyla, saba yelinin senin eşiğine varmasını istemiyorum.
Ey Selimî! Yoklukta, sevgilinin çevri ve eziyetinden de, aşk işinin ıstırabından da kurtulmuş olunur. Mademki bu gam ve cefaya varlığımız sebep oldu (onu sevgili için yok edelim ki dertten kurtulalım)!... ”
Kapı yayınlarıKitabı okuyor
