Sebepsiz can almak ölümü incitir.
Sayfa 51 - EverestKitabı okudu
Kalınca sebepsiz bir başıma
Hatıralar beynimde dans ediyor
Günahlarım dizilip bir bir karşıma
Sanki birer birer intikam alıyor
Sayfa 133 - Hata-1980Kitabı okuyor
Bahtiyar olmaya alışmamış insanların, her saadetinde arkasında pusu kuran fena talihlerin bir suikasdinden ürkmelerine benzeyen sebepsiz bir korku içinde sevincini frenliyordu.
Sayfa 294Kitabı okudu
Kendi Sırrının Sahibi, bunca şeyin hepsini. Yoktan var etti, serdi, yaydı, döşedi.
Beyhude değildi bu oluş. Sebepsiz değildi.
sebepsiz hüzün hocamdı
loş odalar mektebinde
harem ağaları lalaydı
kara sevdama
Sayfa 23Kitabı okuyor
Sebepsiz gidenlere üzülme, çürük olan meyve ağaçtan çabuk düşer.
Şeyh Sadi Şirazi
şehrin üzerini kat kat tül perdeler gibi örten bu beyaz karanlığı, sevmelerin en gizemlisi ile, sebepsiz seviyordu...
Sayfa 113Kitabı okudu
"Çılgınca gidişimiz sırasında içinde bulunduğum durumu tasvir etmek mümkün değil. Zaman zaman nereye, neden gittiğimi tamamen unutuyordum; düzeltilemez, saçma, korkunç bir şeyin yaşandığı idraki kalıyordu sadece, o da bulanık; kimi zaman hummalı kâbuslarda insanı pençelerine alan ağır, sebepsiz endişeye benzer bir idrak. Üstelik nasıl da korkunç!"
Yabancılaşmak
Yabancılaşmak her şeye.
Anneye, babaya, kardeşe, eşe, dosta, akrabaya, en yakına.
İçten içe, senden sana, kendi kendine.
İçtiğin sigaranın dumanına, savrulan külüne.
Kaldırımdaki sivrilmiş taşa yabancılaşmak.
Sebepsiz gelen hüzne, akan göz yaşlarına.
Yağmura, çamura, kerpiç bir göz odaya.
Sonbahardaki yaprağa, ilkbahardaki o kokuya.
Bir kap sıcak aşa, soğuk bir mezeye.
Geçmişe, geleceğe, gitmelere, kalmalara.
Acıya, mutluluğa, inadına tüm zıtlıklara yabancılaşmak.
Ruhuna, aklına gelene, düşüncelere, hayallere yabancılaşmak.
Senden gidenlere, elvadasız, habersiz.
Geçmişe ve geleceğe, iki dudağın arasına, tanıdık sözlere.
Çocukluğa, o masum bakışlara, körelmemiş duygulara, saflığa.
Nefese, ıslak toprak kokusuna, geldiğin yere yabancılaşmak.
Kim bilir belki gittiğin yere.
Aynalardaki yüzüne, sen olmadığını haykıran yüzüne yabancılaşmak.
Hayata ve ölüme, hiç ölmeyecekmiş gibi yabancılaşmak.
Sen, dünya ve ben, üç ayrı yabancı aynı kubbenin altında.
Birkaç şey yabancılaşmayan, o da içimdeki girdap, kaos ve yalnızlık olsa.
Nedir bu yabancılaşmalar, bilinmeyen.
Belki sonsuz uykuya, ölümün ta kendisine yabancılaşmak.
Gam-ı Umman
Kiminin hayatı, izleyenleri tatmin eden bir sonuca bağlanmıştı, mükemmel bir roman gibi. Kimininki sebepsiz sonuçsuz kalmıştı, hayat gibi.
Beyhude değildi bu oluş. Sebepsiz değildi.
Sayfa 18Kitabı okuyor
Biliyor musun, trenlerin zamanı dünyadakinden daha başka akıyordu. Bazen ağır ve yorgun, bazen oyuncu bir yavru kedinin sebepsiz neşesiyle. Oraya uzanıp tren zamanına teslim olmak istiyordum..
Sayfa 84 - Doğan KitapKitabı okudu
