Şebnem İşigüzel

Bir dergide yazdığı bir yazı ile tanıştım Şebnem İşigüzel ile. Sonrasında hemen bu kitabını aldım.
Kitabın konusu beni çok merak ettirdi. Renkleri tanıyamayacak bir hastalığa yakalanan bir ressam ve harfleri tanıyamayan bir yazar. Ne ironik ama! Kitaptaki ayrı ayrı bir sürü birbiri ile bağlantılı hikaye var. Keyifli ve güzeldi. Değişik kafalı bir yazar ve kafası değişik bir kitap :)

Şebnem İşigüzel'den okuduğum ,herbirini diğerinden başarılı bulduğum 4.kitap oldu Gözyaşı Konağı...

Hikayemiz,kitabın isminden de anlaşılacağı üzere 1876 yılında geçiyor.Sonradan görme zengin bir ailenin,17 yaşındaki güzeller güzeli kızı,istemediği bir şekilde,kendi tabiriyle farkında olmayarak gebe kalıyor.Bu durumdan haberdar olan anne,hala ve kızkardeşler Fatma ile Hicran ,durumu evin erkeklerine duyurmamak adına ,bir bahane uydurarak ,doğumunu gerçekleştirene kadar gözlerden uzak olsun diye kızı Bedriye Kalfa eşliğinde Adalardaki köşke yollarlar.
Ah o Adalarda,ah o köşkte ah o dalyan kulübesinde neler neler yaşadı kahramanımız bir bilseniz..Eğer bir maniniz yoksa, esere başlamanızla bitirmeniz bir olacak,öyle sürükleyici,öyle akıcı...

Kahramanımızın ismine kitapta hiç değinilmemiş ama isminin anlamının"kavuşmak",göbek adının ise "Emine "olduğu,bölümlerin birinde minicik bir detay olarak karşımıza çıkıyor.(Kuvvetle muhtemel kendi adı da Vuslat)

Romanın bütününe "cinsiyetçilik" teması hakim.Bunun haricinde araya serpiştirilmiş,okuyucuya ince nüanslar şeklinde verilmeye çalışılmış konular da yok değil.Mesela o dönemde kadının toplumdaki yeri,değer(sizliğ)i,dönemin siyasi konjonktürü,saray hayatından izler,hayvan hakları,doğa aşkı,esaret,köleler,kibir,kin,nefret,yasaklar,günahlar...

Daha önce okuduğum eserleriyle bende oldukça yırtıcı bir izlenim bırakan Şebnem İşigüzel,bu eserinde alışılagelmişin dışında biraz daha sakindi sanki.Bu sakinliği de pek sevdim,çok sevdim.Gözyaşı Konağı'nı yazarken yaptığı derin araştırmalar ve verdiği emekten dolayı ayrıca tebrik etmek lazım kendisini.
️Çok geçmeden babam “Eğitim bunları hür yapıyor," deyip kitaplarımızı yırtmıştı:
“Hür olan yoldan çıkar. Her şeyi ister.”
Piyano da gerisin geriye götürülmüştü. Oysa babam çok değil beş yıl sonra ikinci kadınının çaldığı pivanoda huzur bulacaktı.

Yıl 1876.Padişah Abdülaziz.Dediği dedik çaldığı düdük,dikbaşlı,aykırı 17 yaşındaki kızımız ,karnında gayrimeşru çocuğu,yanında kalfası ile annesi ve kız kardeşleri tarafından BüyükAda’ya gönderilir.Adanın güzellikleri ,taaaaaa içinize çekeceğiniz deniz kokusu,acı,aşk,hürriyet sevdası,dedikodu baskı...Neler neler yaşanır bu küçücük mekânda?Aslında romana konu olan herkesin kırdığı bir ceviz vardır fakat insanlar bizim günah keçimizin ayıbını saçıp dökmek için adeta sıraya girmiştir.”Kadınları kafese kilitleyip ifrite dönüşen erkekler”in dünyasında yaşamak sanıldığı kadar kolay değildir.
Aşkını,kinini ve umudunu heybesinde taşıyan Bedriye Kalfa bana göre eserin en başarılı karakteridir.
Güzeller güzeli kızımızın akıbetini mi soruyorsunuz?Onu hiç anlatmayayım.İstediği bir tutam sevgiyi bulabildi mi okuyup görün isterim.
“Gözyaşlarının kökleri gülümsemenin köklerinden daha derindedir.” CIORAN