Şebnem İşigüzel

Yazarın da deyimiyle: "Okur nankördür." Ben de bu nankörlüğümü belgelemek amacıyla yazacağım bu incelemeyi.Arada kalmışlığın romanı oldu benim için, bir solukta okunacak türden olmakla birlikte okura çok da bir şey katmadığı kanaatindeyim. Geçerli sebeplerim var elbette, bunların ilki ise küfür. Sokaklar bunu fazlasıyla gerçekleştirirken bir kitapta bu kadar fazla küfüre gerek yoktu bana kalırsa. Artık yediden yetmişe hayatımızın bir parçası haline gelmiş olsa da bunu sıradanlaştırmaktan uzak durulmalı. Hayatın zorluğu karşısında sığınacağımız tek şeyin küfür olması ise bir o kadar acı... Diğer bir mesele her olayın sonuna bir özlü söz, tespit eklemek abartılmış duygusallığa neden olmuş. Bir süre sonra illallah dedirten cinsten çünkü. Objektiflik bir yazar için gerekli midir buna hala karar veremesem de olaylara eşit mesafede yaklaşmalı diye düşünüyorum. Yazarın benimsediği fikirler, savunduğu bir hayat görüşü olmalı tabi ama bunlar çelişkiye mahal vermemeli. Şöyle bir örnek vermek gerekirse annesinin yaşadığı duygusal aşkı yüceltirken diğer tarafta muhafazakar kesimin yaptıklarını yermiş. Aynı durum karşısında kişisine göre farklı tutum sergilemek bende samimiyetsizliğe neden oldu. Benzetme yapmak gerekirse sırlarla ve abartılmış duygusallıkla dolu yeni nesil Türk dizisi kıvamında bir kitap. Tavsiye edebileceğim bir kitap olmadı ne yazık ki diyerek nankörlüğüme burada son veriyorum. :)