Sekiz kısa öyküden oluşan kitap, farklı kişilerin ilginç hayatlarına değiniyor.
Yazarın gerçeklik algısı asla basit kurmacalar içermediği gibi her hikâye okura toz pembe bir dünyayı da vadetmiyor.
Aslında hikâyelerinin özündeki saf gerçeklikle her hikâye şeffaf bir anlatıma sahip.
Kurmaca metinlerden oluşan her öykü bir sonraki geçişte diğer öyküye pas atıyor.
Hikâyelerdeki konular aslında bağımsız gibi gözükse de birbirinden beslenen sekiz öyküsüyle yazar, okura farklı bir okuma şöleni vadediyor.
Öykümü Kim Anlatacak 
Şebnem İşigüzel
Yazardan okuduğum 2.kitap. Öykümü Kim Anlatacak ilk okuduğum kitabı da radikaldi. Değindiği konular herkese uymayabilir, birçok insan soğuk duş etkisine girebilir. Ensest ilişkiler, trans bireyler, ölümler, intiharlar... Ben yazarın dilini ve tarzını çok beğendim. 
Kirpiklerimin Gölgesi okuma listeme aldım.
Her karektere sarmaşığın bir dalı gibi yer verildiği kitap tıpkı Karadeniz fıkrası misali
her biri ötekinin benzeri satırlarda birbirlerine dolanarak yerlerini alıyorlar.
Kalabalık bir ekiple okuruna merhaba diyor yazar.
Şebnem İşigüzel tüm kitaplarıyla yazar listemde artık. Sıradaki kitabı ' Çöplük ' okunmak üzere yerini aldı bile.
Yazarın okurlarına iliklerine kadar hissettirdiği kendi sırlarımızla dolu dünyalarımızı bir ressamın yoluyla kesiştirdiği diğer karakterlerle okurunu buluşturuyor.
Kitabında bir çok renkli kişiliklere yer veren yazar dünyanın bir ucundan getirdiği bir karakterini Galatasaray meydanında Cumartesi Anneleriyle buluştururken, kendi halinde evinde kaderine razı gelmiş bir karekterini de, ressam Jan van Eyck tarafından yapılan "Arnolfini'nin Evlenmesi"adlı portreyle bütünleştirerek eserini birden zenginleştirebiliyor da.
Kitabın sonlarına doğru kendisini de dahil ettiği "Sarmaşık " ressamıyla, yazarıyla,müzisyeniyle, şizofrenisiyle, Rus karakterlerinden, istismar mağduruna,eski sevgiliden savcısına bildiğimiz,duyduğumuz ressamlar ve hayali kahramanlarda dahil kalabalık bir ekiple az polisiye,az gerilim,az aşk derken ortaya farklı bir yazımla aldığımız haz dimağlarımızda kelimelerin dans cümbüşüyle şekillenerek okura 'Acaba yazarın başka kitapları da var mı?' dedirtiyor.
Önümüzdeki gün, ay, yıl farketmeksizin kendinden emin adımlarla gelen bir yazarın ayak sesleri...
"SARMAŞIK" la tanışın.
Sarmaşık Şebnem İşigüzel
SADECE SEN YALNIZ DEĞİLSİN!
Gözyaşı Konağı, yazarın okuduğum ilk kitabıydı. 1876 yılında gayrimeşru çocuğunu doğurmak için Büyükada'ya sürülen bir kadının hikayesini anlatan kitap, anlatım yönünden oldukça akıcıydı. Yazarın; hikaye1800lerde geçmesine rağmen sade anlatımı, osmanlıca sözcüklerden alıntı yapmaması, bölümlerin kısa parçalar halinde kitapta yer alması okunmayı kolaylaştıran etmenlerdi.
"Sen, sen sen niye böylesin! Niye tuhaf ve acayipsin! Sen niye bizden ve başkalarından, herkesten başka ve garip şeyler düşünüyorsun! Sen niye bu dünyaya ayak uyduramıyorsun!" cümlesi karakterin yalnızlığını, çaresizliğini, dışlanmışlığını, hayat mücadelesini iliklerime kadar bana hissettirmişti.
Kitapta hoşuma giden bir diğer kısım dönemin Fransız hayranlığını orantılı bir şekilde göstermesiydi. Tabiri caizse kadınlar arasındaki ego savaşını gözler önüne sermesiydi. Kadınların içlerinde kalan; toplum, aile yapısı ve mevcut imkanlar yüzünden yapılamayanlar bazen bir gözyaşının yüzdeki yansımasıyla bize anlatıldı.
İlginç konusu ve sade anlatımıyla Şebnem İşigüzel'in kaleminden Gözyaşı Konağı, sevdiğim kitaplar arasındaki yerini aldı. Siz de biraz olsun modern dünyanın bunaltısında kendinizi yalnız hissederseniz bu kitabı okuyabilir, sizi anlayan başka insanların da varolduğunu görebilirsiniz :)
Ufak bir not: Gözyaşı Konağı bir parça olsaydı bence "The Winter-Balmorhea" olurdu.. Sizce?
Gözyaşı Konağı Şebnem İşigüzel
