Bir kez daha anladım ki ben şehir, rezidans, avm insanı değilim; ben köy, kamp, dağ, uzun yolculuk insanıyım. ^^
Çünkü sabahına sorardı şehir seni
Yekün olmuş sözlerim
Suya inen gözlerim sana aitti
İçimde konuştuğum yalnızlığım
Gözlerim sarıldığım kışların her akşam soğukluğu
Üstünde ki hırkan bir ikindi kızıllığı
Ey bulanık geçmiş sen hiç çıkma aklımdan
Yabancı olsaydım da gelirdin merhamet yoluna
İçimde ki bu fazla yalnızlığı dökerdim de
Titreyen sesimde sadece senin ismin
Sadece senin gözlerin ve kaşların
Yada kurulamasın çocukluğumu senden öte
Bir başıma geçerdim vefa topraklarından
Soluksuz bir sabahın ayazında hoyrattır geçişlerim
Boynunda ki ben , incine yansımış
ellerindeki Şahmeran ellerin bir gökyüzü
Bir ben rüzgarda dalgalanan saçların gibi
Affet saçlarını öpmeden aşık olduğum
Affet yüzüne bakarken uzaklığıma kızdığım
Affet saçlarını görürken kendimden uzaklaştığım ..
#FULİDA..
"Bu şehir yerden bile ağır bu gece
Altında bir tek ölü olsun kalmamış
Ölenlerdir incelten hafifleten oysa
Uçacakmış gibi yapan şehirleri."
Sezai Karakoç
"Sana bir kez daha tutuldum..."
Merhaba sevgili. Umarım güzel bir bayram geçirmişsindir. Ben İstanbul'daydım. Senin şehrinden, sana da zamanında bahsettiğim iki arkadaşımdan birisi geldi. Birkaç kez onunla buluştum, onun dışında tek başımaydım. Alıştım sevgili :)). Bugün yine bir şeylerin yıl dönümü. Yine kim bilir ne için yazmaya başladım değil mi sevgili, kim bilir o gün
Hiç söylenmemiş sözler söylemeli
El değmemiş duru sözler sevdiğim için
Sevdiğim !
Şehir giysileri kıskanır ve bu yüzden bürünür geceye
Güneş gözlerinden beslenir ve saçlarını kollar görmek için
Yoksan
Gece bir yağmur sıkıntısı
Annesizlik gibi
Babasızlık gibi
İşıklar istediği kadar yansın
Yine de karanlık o şehir
Yine de sokakları eşkıya dolu
İşte gece
Yıldızların altındayım işte
Tanrıdan başka kimse yok yanımda
Ama sen eksiksin
Senin yokluğun başka