Tespit Gibi Tespit
İnsanlar acayip yaratıklar. Bir şeyi bir defa nasıl bellerlerse
sonuna kadar öyle gidiyorlar. Artık hiçbir şey onların gözünü açmıyor. Beni bir kere fena
tanıdılar. En büyük hakikati söylediğim zaman da inanmıyorlar. Siz de gerek bütün
maziniz ve bilhassa başınızdan geçen mahkemedeki sözleriniz dolayısıyla doğru bir insan
olarak tanındınız. Artık günün birinde bir yalan söyleseniz bile kimse buna ihtimal vermez.
Hatta yalanınız ispat olunsa da yine inanmazlar. Yanlışlık derler. İşin içinde iş var derler.Fakat Selim Pusat yalan söyledi demezler. İnsanların sık sık "Gözümle görsem inanmam!" dediklerine dikkat etmişsinizdir. Bu ne demektir? İnsan gözüyle gördüğüne de inanmayacaksa görmenin mânâsı kalır mı? Bu, doğrudan doğruya ilk inanca sadık
kalmanın neticesidir. Yani insanlar bir nevi hastadır.
ÖtükenKitabı okudu
Geçmesin geri gelen o mektubun yarası...
Geçmesin geri gelen o mektubun yarası,
Selim Pusat sorgusu,bir mektebin sırası,
Yurt olmaya yetmesin iki kutbun arası,
Atam’a süngülerim, kılıçlarım yar olsun,
“Vaktiyle bir Atsız varmış”, var olsun!
Hüseyin Nihal Atsız'ı çok sever, sayarım. Bu kitabını okumayı sürekli ertelemiştim. Sanırım hep doğru zamanı beklemişim bilmeden. Kitap bitince inceleme
“Mutlak seveceksin beni, bundan kaçamazsın”
Hüseyin Nihal Atsız’ı, insanların onun hakkında eleştirilerini duyduğum için eserlerinden uzak dururdum. Ama bu eseri okuduktan sonra bu ön yargının tamamen boş olduğu kanısına vardım. Atsız gerçekten bu eseri çok güzel yazmış.Okurken hiç ama hiç sıkılmadım. Hatta biraz abartmış olmak istemem ama bir günde
Işığın sesi gürledi:
– Selim Pusat! Suçun için kendini savun!
Selim, önce duraksadı. Daha sonra aklını ve iradesini toplayarak cevap verdi:
– beni sen savun!
Işık, kasırga haşmet ile sordu:
– neden?
– beni yaratmadan önce kaderimi çizen sen değil misin? Suç işlediysem yaptıran sen değil misin? Bunun savunmasını senden başka kim yapabilir?
– Tanrı yalnız yaratır ve yok eder. Hesap vermez.
Sayfa 263Kitabı okudu
Mikail Söze başladı:
– Selim Pusat benim haklarıma da ilişti. Ben en güzel ve iç açıcı yağmurları yağdırdığım gibi öldürücü kasırgaları da estirir, ılık güneşle beraber kavurucu güneşi de parlatırım. Bu sanık öyle bir sevgiye tutuldu ki gönlünde nisan esintileri ile birlikte karakış boraları da esti. Zaman zaman ağustos güneş ile kavruldu. Bana rakip oldu. İradesini kullanamadı.
Sayfa 252Kitabı okudu