Arkadaşlarımın birbirlerini teselli etmelerini izledim. Gözleri yaşlarla parlarken kış güneşi vuran yüzlerindeki gülümsemeleri temkinliydi. Beni ne kadar çok özleyeceklerini, bu hüznü uzun süre kalplerinin derinliklerinde taşıyacaklarını biliyordum. Ama iyileşeceklerdi. Yaşayacak, başarılı olacaklardı. Beni sevgiyle hatırlayacaklardı ve hayatta olanların ölüleri her zaman unuttuğu gibi önünde sonunda beni unutacaklardı.
"Demek istediğim... İnsanların seni hayal kırıklığına uğratmasını önleyemezsin. Bir noktada böyle şeylerin olacağı kesin. Hepimiz insanız sonuçta. Ama böyle bir durumda nasıl karşılık vereceğine veya bununla nasıl başa çıkacağına karar verebilirsin."
"Biliyor musun, rehabilitasyondayken öğrendiğim şeylerden biri, başka insanları kontrol edemezsin lafının klişe olmadığı oldu. Yapabileceğin en iyi şey, sevdiğin insanlara karşı dürüst olup seni dinleyecek kadar önemsediklerini ümit etmek. Ama birisini olmadığı bir insana dönüştüremezsin."