Dışarıdan empoze edilen sistemler nasıl çökerse birer birer, sevgililerin / eşlerin birbirine dayattığı zoraki dönüşümler de er ya da geç çatırdar bir yerinden.
Özgürlüğün olmadığı yerde aşktan söz edilebilir mi hâlâ?
Hep ''bile bile lades'' kimi sevdalar.
Keşke söyleyebilsek birbirimize dürüstçe: ‘Seni seviyorum ama şu anda değil. Seni görmek istiyorum ama bugün değil.
Dünya bir kütüphane keşfedilmeyi bekleyen.İçinde yaşadığın şehir,bir eser açılmayı bekleyen.Aşk da insan da bir kitap okunmayı bekleyen.
Şu dünyayı kocaman ve rengarenk bir tiyatro sahnesi görüp,kendini başrole yerleştirmek demek genç olmak
Sesimizi yitiriyoruz. Giderek birbirimize benzemeye başlıyor, tıpatıp aynılaşıyoruz.
" Öyle kelimeler vardır ki, istesen bile hafife alamazsın..."
" Yürümeyeceğini iki taraf da gayet iyi bildiği halde başlar bazı aşklar..."
" Kimi zaman idare ederim ruhumu, kimi zaman zapt edemem..."