Belki de tüm seyahatler bir huzursuzluğun yansıması. Bir tutunamama hali.
Ertelemek, yaşamın mayasını kaçırır. Kızdıysan bağır, sevdiysen söyle, özlediysen
Eğilip bükülmeyen sonunda kırılır, düşünmediler.
Konuşuyor ama analiz etmiyoruz. Üzülüyor ama çözüme yönelik adımlar atmıyoruz.
Aynı çatı altında bu kadar yakınken nasıl bu kadar uzak düşüyoruz? Ailenin bir ferdinin yüreğinde fırtınalar koparken diğeri ne hisseder? Bir odanın kapısı kapandığı zaman, o kapının ardında anne çocuğun ya da çocuk annenin ne yaşadığını biliyor mu?
Bir gurbet sahnesidir tanık olduğum;avuçlarımda, saçlarımda kelimeler...
İnsan vardır, yüzü güler, gönlü cömert, ufku geniş; onunla oturdukça oturmak istersiniz; muhabbetinden keyif ve feyiz alır, ilham bulur, farkında bile olmadan ne çok şey öğrenirsiniz. Yanından kalktığınızda az buçuk değişmiş, zenginleşmiş olarak yolunuza gidersiniz. Hafiflemiş olarak, rüzgârda tüy gibi. İçinizde bir gonca gül açılır, katmer katmer renklenir. Elinizde olmadan hayata gülümsersiniz.
Kaç kitap okuyunca Alim, kaç diyar görünce Gezgin, kaç hezimetten sonra bezgin oluyordu insan?
Seveceksen öylece sev.
Ne kusursuz insan ara, ne de insanda kusur...
"Aşksız geçen bir ömür beyhude yaşanmıştır. "
"İnsanın sevdası karakterinin yansımasıdır... "