Açıkçası bu kitaba başlama nedenim bazılarının AŞIRI övüp bazılarının da AŞIRI gömmesiydi. Benim okuduğum ilk dark romance kategorisine giren kitap bu olduğu için belki de amatörce olur eleştirim, ama ben haklı olduğumu düşünmekteyim.
Öncelikle kitabın konusu güzeldi, herhangi bir takılma görmedim. Yazarın üslubu da güzeldi, aktı gitti kitap. Yoğun olmasaydım ve kendime ait bir güne sahip olsaydım kitabı bir günde bitirebilirdim. (400 sayfa olmasına rağmen.)
Sadece sinirimi bozan bir kısım oldu: Zade, Adeline'ın yanında değilken çok aşık ve aşk dolu konuşuyor, sanki Adeline'ı çok önemsiyor ve ona asla zarar vermeyecekmiş gibi; ama Adeline'ın yanında kaba bir cesede dönüşüyor sanki. Aslında kaba değil ama, aşk dolu da değil. O benim sinirimi bozdu. Ya birader, madem seviyorsun kızı, neden sevgini göstermiyorsun? Ölürsün sanki!
Ben gerçek hayatta o kelimeleri biri bana söylese, aşırı ayar olurdum. Sen kimsin derdim ya, kimsin?
Ama bu zaten kategorisi "Dark Romance" olan bir kitap olduğu için, aşk dolu sevgi dolu birşey aramadım pek. Sadece Zade duygularını gösterme konusunda tutarsız birisi.
Sevenlere, "Siz salak mısınız? Adam kızın izni olmadan, şunu zorla yapıyor, bunu zorla yaptırıyor!.." diyenleri haksız buluyorum. Bence yazım sekli, "Dark Romance" türüne göre gayet başarılı. Tecavüzü normalleştiren şey kitap değil, okurlar. Ayrıca kitaptaki Adeline ana sorunlardan biri, kendisi aşık oldu tecavüzcüsüne, fakat ben yine de beğendim. Ama ikinci cildini hemen okumam. Çok da merak etmiyorum zaten. Bir ay sonra falan bakarız.
(Ayrıca Zade'e aşık falan değilim, beğenmedim karakteri.)
Yılmaz Özdil
