Sırılsıklam olmadan az önce..
🌧️🌧️🌧️
Sen yağmurlu günlere yakışırsın
Yollar çeker uzak dağlar çeker uzak evler
Islanan yapraklar gibi yüzün ışır
Işırsa beni unutma
Alır yürür sıcak mavisi gökyüzünün
Kuşlar döner uzun yağmurlardan sonra bir gün
Bir yer sızlar yanar içinde büsbütün
Her şeye rağmen ellerin üşür
Üşürse beni unutma
Yeni dostlar yeni rüzgârlar gelir geçer
Yosun muydum kaya mıydım nasıl unuttular
Kahredersin başın önüne düşer
Düşerse beni unutma
🌧️🌧️🌧️
Öğretmen olmuş birine neyin mülakatı neyin akademisi? Akıl alır gibi değil. Sen devlet olarak bu üniversiteleri kabul edip bizzat açıyor musun? evet. Bu insanlar bu üniversitelerden öğretmenlik yapmaya hak kazandıklarını gösteren lisans diploması aldılar mı? Evet. Peki o zaman bu neyin mülakatı? zaten resmi olarak öğretmen olmaya hak kazanmış diploması olan birinin aldığı eğitime bizzat sen devlet olarak güvenmiyorsan kendi kendisiyle çelişen bir devlet olmuyor mu? İşin aslını amacını herkes biliyor, biz torpil yapacağız, kendi kadrolarımızı devletin en dibine kadar sokacağız diyememişte, mülakat demiş işte.
Bu kaçış neyin nesi?
Peki ya bu muhafazakarlık?
Peki ya bu merhamet?
Peki ya bu iyilik?
Peki ya bu dürüstlük?
Peki ya bu yeniden, yeniden ve yeniden ayağa kalkmalar?
Peki ya bu ölüp ölüp dirilmeler?
Çünkü biz ahirete iman ederiz, Müslümanız ve biliriz ki hayat bu dünya ile sınırlı değil.
Ölümü öldüremiyor, kabir kapısını da kapatamıyoruz. Öyleyse
Dokuzlama “Seni boşuna mı seviyorum sanıyorsun?”
Seni boşuna mı seviyorum sanıyorsun? Biz, ''Kâlûbelâ''da beraber değil miydik? Ben o günü hatırlayamıyorum. Sen de hatırlayamazsın. Ama, mutlaka yanyana idik. Tanrı buyruğuna beraber baş eğmedik mi? Evet demedik mi? Çünkü sensiz eksik oluyorum. Yarım oluyorum. Biz, birbirimize ''Kâlû belâ''da
Charles Bukowski beni bir sen anlarsın
Anla beni , sıradan bir dünya gibi değilim . Deliliğim var , ve başka bir boyutta yaşıyorum . Ruhu olmayan şeyler için zamanım yok ..
Garsonun Ünlü Edebiyatçılarla imtihanı
Garsonun Ünlü Edebiyatçılarla İmtihanı
"GARSON: Efendim, sizleri burada görmek büyük mutluluk!
CEMAL SÜREYA: Kim istemez ki mutlu olmayı? Ama mutsuzluğa da var mısın?
GARSON: Anlamadım efendim?
CAN YÜCEL: Geldiğin kadar değil, göründüğün kadar mutlusun ve sakın unutma; gittiğin kadar değil, hak ettiğin kadar unutulursun.
GARSON:
ben sana mecburum bilemezsin
adını mıh gibi aklımda tutuyorum
büyüdükçe büyüyor gözlerin
ben sana mecburum bilemezsin
içimi seninle ısıtıyorum
..........
ağaçlar sonbahara hazırlanıyor
bu şehir o eski İstanbul mudur?
karanlıkta bulutlar parçalanıyor
sokak lambaları birden yanıyor
kaldırımlarda yağmur kokusu
ben sana mecburum sen
"Biliyor musun,
sen ve ben,
bir karmaşanın içinde
belirgin duran
tek gerçeğiz.
Diğerleri
renkten renge büründükçe,
onları
her yere kolayca uyumlanan
deriler içinde
gördükçe seni hatırlıyorum.
Hiç değişmedin,
zaman durmuş gibi senin için.
Ayrı bir yerdesin,
sanki görünmez bir tepede.
Beni bir tek sen anlarsın,
dedim ya,
o olaydan sonra iyice karıştım..."
Kevser Karakaş
Ben giderim sazım sen kal dünyada, gizli sırlarımı aşikar etme, lâl olsun dillerin söyleme yada garip bülbül gibi ahu zar etme..
sonra bir şans daha verecek hayat sana. sonunun geldiğini zannettiğin o anda, son bir ışık göreceksin kalbinin odalarında. hiçbir şeyin bitmediğini, her şeyin yeniden başladığını en çaresiz anında anlayacaksın. bu sefer herhangi birinden olmayacak umudun. evrenin senin için çalıştığını hissedeceksin. her kulun kaderiyle bir kesişme noktası vardır, tam da o noktada nasibinde olanı bulacaksın. sen tüm dünya karardı zannettiğinde, hiç görmediğin kadar parlak ışıklar sana müjdeler vermek için orada bir noktada bekliyor olacak. kaybettiğini sandığın savaşlar bir öğretmen gibi, sana neler kazandığını gösterecek. kendini evrensel adalete bırak, o mutlaka seni sonsuz bir ışığın içinde yeniden parlatacaktır.
-Altun Fermayil
Umutlar düşler kadar çıplak gerçeklikle gözler önüne serildiğinde
Küçük bir hayalin peşinden koşarken
Ellerin bom boş kalmış mutsuzluktan gülümseyerek ben ölümle kalım arasında o ince çizgide sallanırken
Sen inan ki gözlerinin ışıltısıyla hayatın uçurumun kenarından dönerken
Ben gittim mumun ışığı söndü
Gözlerimin ışıltısı söndü
Şey gibiydi
Biraz iyi biraz kötü bid şey gibi
Sesin kadifemsi naifliğiyle birlikte iyi gelirdi kalbe dokunan sözler gördüm seni görmeyeli.
Çok Değer Verdiğin Bir Arkadaşıma (Yazdıklarımdan...)
Gözlerin yıldızlarla dolu gece gibi,
Gülüşün aydınlık sabahın ilk ışığı.
Sesin, rüzgarın şarkısı gibi hafif,
Kalbin, sonsuz bir sevgi denizi gibi derin.
Dostluğun bir bahçe, sen o bahçenin çiçeği,
Her anın kıymetli, her sözün akıllıca.
Yüreğin neşeyle dolup taşar her daim,
Seninle geçen zaman, değerli bir hazine.
Arkadaşlık yolu uzun, bazen dikenli,
Ama seninle her adım, güllere serpilmiş.
Beraber yürüdüğümüz bu yolda,
Her anın kıymeti, paha biçilmez bir inci.
Seninle her kahkaha, bir ömre bedel,
Her sohbet, bir kitap dolusu hikaye.
Dostluk dediğin, seninle anlam bulur,
Çünkü sen, çok iyi ve çok güzel bir arkadaşsın.