Bir daha yoluma çıkma. Yoluma çıkma ki yolumu değiştirmeyeyim. Yoluma çıkma ki daha fazla ağlamayayım. Madem olmayacaksın hayatımda, yolunda sana denk gelmeyeyim. Madem ki hiç girmeyeceksin hayatıma, o halde yolun açık olsun. Yolun açık olsun ki benim gibi yanlışlar yapma. Benim gibi üzülme. Benim gibi kendini yorma. Benim gibi ağlama
Ne çıkar rüyalarıma girsen?..
Rüyalarımdan gitsen ne çıkar?
Ben çoktan ağlamışım gözlerimi…
Görmüyorum artık seni
Sen var olsan ne çıkar, olmasan ne çıkar.'
Sezai Karakoç gibi yazarken , ilmek ilmek işlenir de kelimeler kağıda , sen okurken sığdırabilir miyim, bilmiyorum, her hecesini kalbinin ortasına
Franz kara
Karanlıkta bıraktın beni.
Issız bir karanlıkta. Hani yanımda olacaktın. Yine olmadın. Yine ben düşerken tutamadın. Her düşüşümde yanımda olacaktın düşmeme izin vermeyecektin. Hepsi yalanmış, her dediğin yalan. sen yalanmışsın. En çok da sen yalanmışsın. Hep sen. "Severken vazgeçmiş insanı, hiçbir şeyle korkutamazsınız." Korkuları yenme zamanı sen gittikten sonra başladı. Zamanı gelmişti rüyadan uyanmanın.
Gözlerinin içine baktıkça huzur kaplardı yüreğim hiç olmadığı kadar. İlk defa bir çift göz bebeğinde kaybolmaya kapılmıştı kalbim. O kadar güzel bir kayboluştu ki o, bulunmak istemezdim.
Zaman su gibi geçti seninle iken. Sensiz ağır ağır işledi saatler. Bu kalbime ilk defa bir itirafta bulunabilmiştim. İlk defa. Daha da geçemem, başka bir şeye ikna olmaz kalbim.
Şuan kapıyı çarpıp gelsen, "selamun aleyküm"diyerek bir giris yapsan, napıyon gundi desen, içimden sana kafa atmak geldi desen ve tabi teşebbüste bile bulunmasan, bir bozuk plak gibi oflasan ve ben oflamandan ürksem, sana her çay verişimde o ilk içtiğin çayı hatırlasan ve içmekte tereddütle kaldığını bana belli edip beni sinir etsen, yine mutlu olurdum.Sen beni her zaman bir şekilde mutlu edebilirdin. Ve bunun yanında da mutsuz da edebilirdin. Ama mutsuz olmayı da sevebilirdim. Seninle iken sevebilirdim mutsuz olmayı..
0310211055
uzaklara sürdüğümüz atların ardından
göçebeler de çadırlarını toplayıp gittiler
yeni bir mevsimin eşiğindeyiz şimdi
dokunamadan geçip giden kış
gölgesini kuytusunda saklayan ben
A...Geceler kurşun gibi iner üstüme birden. Hayalin çıkıp gelir uzaklardan karşıma. Sonra yüreğimi bir kara sevda tutar. Ama sen duymazsın duyduğumu A...Ne bir türkü söylersin gizlice ağlayarak ne bir akşam içinde bir yara göz göz açar.Ne efkar basar seni akşamları ansızın. Ne uykuların kaçar.Konuşsam bir türlü, sussam bir türlü. Yıllar yılı yüreğimde büyüyen sırsın. Bir sigara dumanına uzanır gibi usulca. Dokunsam saçlarına, kırılırsın.Kaçtım şehir şehir çok uzaklara Boşuna gurbet acısı tattım.Oyalandım durdum seni unutmak için. Kendimi boşuna aldattım.Anladım faydası yok uzak kalmanın artık. Seni kader çizgisiyle alnıma yazan haktır.Unutmak ne mümkün gözlerinin rengini,Seni çılgın gibi sevmek yaşamaktır.Bir serin rüzgarsın yüzüme vuran. Yüreğimi yakan bir avuç korsun.Gökler biliyor sevdamı, taş duvarlar biliyor. Sen bilmiyorsun.
Şaşırdım Kaldım İşte Bilme ki Nemsin
Sözde senden kaçıyorum
Dolu dizgin atlarla
Bazen sessiz sevdasın
İpekten kanatlarla
Ama sen hep bin yıllık bilenmiş inatlarla
Karşıma çıkıyorsun
Benim goncam ki sevdâda soldukça güzeldir,
Diyerler kî çün âteş, köz oldukça güzeldir.
Fenâ âlemde her ney güzel görsen de bakma,
Güzel ol'dur ki Bâkî'ye kaldıkça güzeldir.
Anam söylerdi her cân, güzel bir kendi bilmiş,
Erenler cân O Cânân'ı buldukça güzeldir.
Boş âdemdir ki Mollâ, bekâ derdiyle dolmaz,
Gönül Yâr'in firâkıyla doldukça güzeldir.
Senin dîdenden özge, güzel görmez ki Sevda,
Bak Ey Dilber ki rûhum bakıldıkça güzeldir.
Gerek Fânî'yi dâim perîşân et sen Ey Yâr,
Ki hâlim zülfün gibi, dağıldıkça güzeldir...
Ferhad Fani
Yüreğim seninle yaylalar kadar serin
Ne bir çizgi hasret, ne bir nokta gam
Yayla dumanı gibi gözlerime her akşam
Sen dolsan yeter..
Yavuz Bülent Bakiler