Biliyorum sana giden...
Biliyorum sana giden yollar kapalı
Üstelik sen de hiçbir zaman sevmedin beni
Ne kadar yakından ve arada uçurum;
İnsanlar, evler, aramızda duvarlar gibi
Uzakların sesi
Çok uzak diyarlardan sesleniyorum sana
Duyarmısın sesimi bilmem ama
Ben bekliyorum seni buralarda
Sen şimdi başka kollarda
Haykırışlarım yakarışlarım yalan dünyaya
Artık yaşamakla ölüm arasındayım
Yaşasam kendime adil degilim
Sevilememek
Benim cennet kokulu sevdigim
Varlıgınla yoklugunu neden bir ettin
Kalbimi neden kirlettin
Yüregimi neden yaraladın
Bir varmış bir yokmuş gibi neden davrandın
Kalbime giden kanımı neden kestin
Varlıgınla yoklugunu neden bir ettin
Şimdi beni bir gecede vazgeçmiş olmakla suçlarsın, bin gece beni yalnız başıma bırakıp düşündüren sen değilmişsin gibi.
Kabullenmek mutluluğun anahtarıdır.
Neden, niye, niçin sorularını kendine sormadığında hayat mucizelerini sunacak.
Çare sensin.
Kendini DİNle, iç sesine imkân ver, DİNginliğini sev. Sonrasında hayat bildiği gibi gelsin.
Sen kimsesiz değilsin, kimliğin sENsin!!
Aitiz gibi…
Gözyaşlarım dağıldı yollara inci taneleri gibi, karıştı yağmura, ben dağıldım…
Hepsini geri koydum tek tek ceplerime, ağır gelse de yüreğime.
Dalgındım, yorgun, adımlarım karışık…
Ve sen çıkageldin, gözlerin buğulu, adımların dağınık ve aklın karışık.
Sağına soluna bakındın,
Yutkundun ama konuşan sadece gözlerindi, anlatmak istiyordu düşündüklerini
Ve bekledin, bekledim, bekledik…
"Aniden, sert ve kallavi bir hamle indiğinde göğsüne, çıldırır gibi olur insan... kelimeler karışır, zihin her zamankinin tersine; tehlikeyi yaşar. Ne sokaklar ne de savaş bu, yalnızca; gerçekliğin bir parça yansıması"
Birkaç defa ölümün eşiğine geldim. Öylesine, yok yere. Yine bir sabahtı, yine her şey tıkırında... Bense, yatağımda ölümle burun buruna! Çaresiz bedenim mesnet bulamadı, sıkıntıların sıkıştırdığı kalbim, delirmişçesine çabalıyordu. "Ya sen ya ben!"
Bu kadar derindi, bu kadar inceydi; bu kadar korkunçtu, soğukta içimizi kavuran mumların sıcağı...