"Sakın bana yapışmaktan vazgeçme olur mu? Sakın gözümün önünden bir an bile kaybolma... Olur mu? Sakın... Lütfen...Sakın yine gitme...Olur mu?"
Gitmezdim. Gidemezdim. Ama yine de dilime gelen ilk muzip soruyu yönelttim. "Ne o? Çok mu üzülürsün gidersem?"
Bir hıçkırık. Saça bir öpücük.
"Üzülürüm." dedi sakin bir sesle. "Sen benim çocuk yanımsın. Kendimi bildim bileli zihnimde olan tek yüzsün. İlk kalp atışım senin adın, ilk heyecanım senin gözlerin .Bu hayatta öğrendiğim ilk şey senin elini tutmak. Sadece sana bakmak. Yemek, uyumak, nefes almak gibi bir şeysin sen benim için. Bunca yıl nefessiz kalmışımda, sen yine bana geldiğinden beri nefes alabilmişim gibi....Benliğimsin. Ötesi yok...Kepçük'ün en sevdiği oyuncağısın." Durdu. Derin bir nefes verdi. Sırtımı usulca okşadı elleri. "Gidersen... Üzülürüm." diye devam etti. "Dünyayı ayağa kaldırırım. Yeri göğü yıkarım. Yakar geçerim her yeri. Ama bu sefer elinden en sevdiği oyuncağı alınmış çocuk Kepçük gibi değil, kalbi yerinden sökülmüş aşık bir Murathan gibi..."
#GökçenAlptekin #MurathanKarakurtKitabı okudu
Sen gidersen ne olur?
Kendine acır sensiz kalan
Olmayanı seninle tamam
Çift vardiyaya çıkar keder
Kim bilir
Belki yeniden ülser...
Sayfa 48Kitabı okudu
SEN GİDERSEN NE OLUR
SEN GİDERSEN NE OLUR?
Çile de hak edilir
Ebadına göre cinnetten,
Taze sancılar elle seçilir,
Yar vazgeçer
Kovulursun cennetten.
Beyaz şehirlerde Karabasan ayak izleri
Başka göz, başka dudak
Benden, bizden eksilen
Sevgili iken kardeş olunan...
Yâr hürriyet ister
Mahur bir duman bulutu Paris'ten
Bizimki gurbetin en Fransız'ı
Aşk çekilir teninden
Yâr vazgeçer,
Kovulursun cennetten...
Sayfa 47Kitabı okudu
Neden kendine bakmıyor acaba? Neden elleri ve teni bu kadar bakımsız? Ellerini tutuyorum şu an... Avucumun içinde titriyor eli. Bu kadar sert ve güçlü durmaya çalışan birinin elleri neden bu kadar titrer ki? Tam sağ bileğinde gördüm, on dört yaşındaki Semra'yı. Yatağında bileklerini kesip intihar etmeyi düşünüyor. Öyle bir ağlayışı var ki
Gözlerine de ki gitmesinler...
Dudaklarına söyle ki bana su taşısınlar...
Sahi, oradan içtiğim aşk suyu değil midir?
Fısıltıyla söyle adımı kulağıma, senin verdiğin adımı...
Fısıltıyla, kimse duymasın...
Bırak dışarıdaki sesleri, hakaret eden küfürleri, çıldırtan çıkarcıları...
Ellerine söyle, sıcak bir nehir gibi aksınlar bana...
Bazen küsmeli insan, bazen sevmeli, bazen delicesine özlemeli... Sen de asla bırakma onlara sarılmayı...
Gitme, ne olur, beni bu dünyada yapayalnız bırakıp gitme... Sen gidersen nehirler susuz kalır, dünya ağlayan bir çocuğa dönüşür...
