Sezai Karakoç
“Ve güldün rengarenk yağmurlar yağdı
İnsanı ağlatan yağmurlar yağdı
Yaralı bir ceylan gözleri kadar sıcak
Yaralı bir ceylan kalbi gibi
içli bir sesin vardı
Sen geldin benim deli
köşemde durdun
Bulutlar geldi üstünde durdu
Merhametin ta kendisiydi gözlerin.”
Sakın bir daha beni salak enayi yerine koymaya kalkma. Nasıl güldünüz mu arkamdan.
Ben ayrıyken bile sana hesap vermeye çalıştığim esnada sen ailenle yeni hayatının planını yaparken güldün mü arkamdan. Ne salak bir kız onu önemsediğimi sanıyor dedinmi?
Ben de yanlış bir şey yaptım deyip koca gün düşündüm durdum.
Ben küçük prensteki Le petittim sen ise senin için zamanımı, gecemi, gündüzümü,sevgimi vermeme rağmen bana nankörlük edip çiçek açmayan fanusta ki güldün. Kurak bir topraktan fidan vermiştin, benliğime umut tohumları ekmiştin. Ama gül olduğunu unutup dikenlerini kalbime saplayacağını hiç düşünmemiştim...
Hz.Mevlânâ bir gün eve geldiğinde oğlunu üzgün görmüş.Sebebini sorduğunda ise oğlu, “Hiç…” demiş.
Hz.Mevlânâ tekrar dışarı çıkmış ve kapıda asılı bir kurt postunu üstüne geçirmiş.Oğlunun yanına gelip ellerini havaya kaldırmış ve kurt gibi ses çıkarmış.Oğlu da babasının bu yaptığına bakıp gülmüş...
Hz.Mevlânâ:
“Evladım,gördün mü?” demiş, “Dünya dertleri de böyledir.Kurt, aslında korkutucu bir hayvandır. Ama sen o postun arkasında babanın olduğunu bildiğin için korkmadın ve güldün.İşte dünya dertlerinin arkasında da Rabbinin hikmetinin olduğunu bil ve O'na güven der.
Ve güldün rengârenk yağmurlar yağdı,
İnsanı ağlatan yağmurlar yağdı.
Yaralı bir ceylan gözleri kadar sıcak,
Yaralı bir ceylan kalbi gibi içli bir sesin vardı.
Sen geldin benim deli köşemde durdun,
Bulutlar geldi üstünde durdu,
Merhametin ta kendisiydi gözlerin.
Sezai Karakoç