Kaçamadım
kaçamadım
kar oldum yüce dağlarda yağdım
saçlarına böyle vakitli vakitsiz
dağlarda karlardan çok ben üşüdüm
dururken hangi kucakta öylece siz
her akşam kim bilir kaç defa
kendimden kaçtım senden kaçamadım
S1 B7 1.19.43
Leyla, Leyla ben geldim. Açmayacak mısın gözlerini? Bak herkes burda, senin uyanmanı bekliyorlar, hadi Leyla. Ben de bekliyorum. Ben gerçi daha beklerim problem değil ama. Yani işte seni böyle görmek...
Keşke ben şimdi vakitsiz gelen bir bahar mevsimi olsam, sen de bir meyve ağacı olsan, dokunsam, ellerimle can versem sana. Diyeceksin ki "Sen kimsin ki?" Yani haklısın. Ben senin sevgilin sayılmam. Bir öyle takılmışlığımız da yok, bir kafeye gidip bi çay kahve içmişliğimiz de olmadı pek. Arkadaş bile sayılmayız ama işte yani anladın sen beni Leyla. Şimdi şey gibi yani, benim hislerim: Birini görürsün böyle için kıpır kıpır olur ya hani. Sen benim yüreğimdeki o kıpırtısın Leyla. Fazlası değil.
Alıntı..
Arkadaşlarla bir muhabbet ortamında tesettür bahsi geçtiğinde;
-- Tesettüre hiç girmemiş olanları tesettüre davet ediyoruz eywallah da, bir de şimdi kapalı iken açılma modası çıktı, ona çok üzülüyorum, dedim.
Arkadaşım dedi ki;
-- Allah kalplerinde ve hayatlarında bu kadar kir, pislik, fitne fesat ve fuhşiyat barındıran insanların bedenlerinde kendi ayetini bırakacak mı sanıyordun? Örtü islam'ın nişanıdır ve bu nişanı taşımaya erkek değil kadın layık görülmüştür. Buna layık olmayanın elinden elbette alınır..
Sustum..
Aklıma' --Ben namazı bıraktım" diyene
"Aman estegfirullah, sen kimsin ki namazı bırakacaksın, Allah seni huzuruna kabul etmiyordur." sözü geldi..
Bi daha üzüldüm..😕😕
Bizi bize bırakma..
Bizi İslama layık eyle Ya Rabbi..🤲
“bu
benim başıma neden geldi?…”
cümlesi, içinde muhteşem bir ego ve
niteliksizlik barındırıyor.
sen kimsin ki, bu durum senin başına
gelmesin..
yaşamda her şey, herkesin başına
gelebilir. ve sen herkesten “biri’sin.”
.
Bir Kaç Naçizane Tavsiye
Ben ne istediğini bilen, ne istemediğini gizlemeyen ve benden istenilene de kendi nezdimde red veya onay verebilen bir kadınım. Benim tutarsız, Aklından, kalbinden ve ağzından ne çıktığı belli olmayan, saygısız ve toksik hiç bir sevgiye, ilişkiye, arkadaşlığa, dostluğa, insanı ilişkiye ihtiyacım yok olamazda. Kıymet vermeyi de öğrendim kıymet
Sen,beni asla,asla tanımayan,
bir su birikintisinin yanından geçercesine yanımdan
geçip giden,bir taşa basarcasına üstüme basan,
hep,ama hep yoluna devam eden ve beni sonsuz bir bekleyiş
içerisinde bırakan sen,kimsin ki benim için?
Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu
Açlık Oyunları
Nefis terbiyesinde çokça anlatılan kudsi bir hadistir.
Allah (cc) nefse sorar; sen kimsin, ben kimim?
Nefis; "ene ene, ente ente; sen sensin, ben benim" der. Keyfiyeti Allah (cc) tarafınca bilinen bir süre, ateşle terbiye görür. Sonra Rab yine sorar, cevap değişmez. Bu defalarca tekrarlanır, her defasında cevap aynıdır; Nefis;
Zezeciğimmm bana hakaretler et onların önünde o zalimlerin önünde ki sana zarar vermesinler ben yapamam deme sakın zaten ağlamaktan gözlerim kan çanağına döndü dün gece az da olsa rahatlamıştım çünkü sen bana yaşadığını belli ettin sana vuran eller kırılsın kin dolu bakan gözler kopsun ah zezem oku okumakta diret oku Zeze oku yalvarırım
Dilimiz döndüğünce yazdık.. Uzunca okumaları sevenlere gelsin.
İnsanın beyninin içinde dönen duran düşüncelerle hayatın akışına ayak uydurmasının bu kadar zorlayıcı olacağını düşünmezdim. Daha doğrusu insanın bu kadar düşünebilecek bir varlık olduğunu düşünmezdim. Ne zaman ki bir şeyleri istemsizce düşünürken kendimi buldum, o zaman anladım. İnsan düşünmekten ibaret olabiliyormuş.
~yitik ~
Dışarıda hırçın bir rüzgar
Döner döner de çırpınır varlığında
İçinde yitik bir kız çocuğu var.
Arar durur gönlünü düşürdüğü yerde
Gönül ne ola ki sana ,ne ararsın?
Beni kaybettiğin yerin sokaklarındaysan
Arama boşuna bulamazsın
Sen bilemezsin neyi kaybettiğini ama acılar içinde kıvranırsın,kimsin sen?
Görmez misin neden ağlar bu rüzgar
Burada bekleyen bir kız çocuğu var
Onu sarıp sarmala rüzgar bırakma sakın
Onu alıp gitmelerine izin verme
En yakınları onu bilmez ,anlamaz o kayıp bir kız çocuğu
Belki de vazgeçmiştir aramayı çünkü çabaları sonuç vermez.
Karşısında bir duvar, kılıçtan keskin gözler...
Anlamazlar onu rüzgar, sevmezler
Ve bu kız çocuğu ölür, rüzgar sen durursun, fırtınan diner.
Zaman da durur,akmaktan vazgeçer.
Burada bir ölü kız çocuğu var onu verme.
yakın ve uzak...
Yakın ve uzak!
Kime göre, neye göre?
Kim yakın , kim uzak?
Zaman bükülebilir mi?
İnsan düzelebilir mi?
Ben sen isem, sen kimsin?
Sen bende misin? Ben bende miyim?
Hepimiz bende miyiz?
Ben kim? Bende kim?
Bende ki ben kim?
KARANFİL KIZ
O zamanlar dünya gerçekten de bir öküzün boynuzlarında durmaktaymış ve Karanfil Kız'ın bu aşırı gelişmiş iribaşa söyleyecek bir çift sözü varmış.
Ama dur bak, en iyisi baştan başlayayım. Şimdi bu Karanfil Kız babasını fazla görememekten şikâyetçiymiş. Çünkü adamcağız haftanın her günü, hatta bazen haftasonları bile geç saatlere kadar çalışır,
Baksana gözlerime,
Eskisi gibi mi sence?
Sen iyi biri değilsin,sakın öyle düşünme.
Karanlıksın sen,geceden bile!
Mum ışığı gibisin,üflesem sönecek
Almıyor aklım,saçma hallerinden belkide
Kimsin ki sen?
Bensiz kal o kalabalığın içinde!