21 yaşına gelmiş bir kitap kurdu. Çevresinde dönen olaylardan kaçıp kitaplarına sığınan ve orada nefes alan nacizane bir insan. Kitaplarla çok geç tanışmış, geç olsun güç olmasın diyerek daha çok kitaplarına sarılan birisi.
O an anlamıştım bir insanı nasıl yaşarken öldürebileceklerini.
Düşürürsün, tekrar kalkar.
Karşı çıkarsın, ezip geçer. Onu bitirirsin, umut eder. Ama umutlarını ellerinden alırsan... Solup gider, yaşayamaz.
Ve genç kız, bilinmezliğinde kaybolmaya devam etti. Ve genç kız, acılarıyla sardı umutlarını. Ve genç kız, acının en sivri haliyle öğrendi kırık bir kalpten daha kötüsünün kırık bir ruha sahip olmanın, olduğunu...