Hayatımızdaki fazlalıklar, kafadaki bomboş birikmiş düşüncelere benzer. Sen aklında olduğunu fark etmezsin belki, ama bilincinde biryerlerde seni daima rahatsız eder. Fazlalıklardan arınmak terapi gibidir. Değer görmediğin yerden gitmek, boş kalabalıklardan soyutlanmak, az ve öz insanlarla, gerçekten sana değer veren insanlarla aynı çevrede bulunmak, kısa ve hakiki sohbetler, yeterli ve gerçek samimiyetler...
Kısacası, nasıl ki çevrenizde fazlalık gördüğünüz şeyleri çöpe atıyor ya da kaldırıyorsunuz, nasıl ki düşünce denizine düşüp ic aleminizde huzursuzluk ve rehafete düşüyorsunuz, bu insan fazlalığı da böyledir. Sizi strese sokar ve bir noktada ayıklamak, gerek görmediklerini çöpe atmak gerekir. Bu kalpsizlik vicdansızlık değil, bu özsaygıdır.