Nazım Hikmet Ran / 3 Haziran
seviyorum seni,
denizi ilk defa uçakla geçer gibi.
İstanbul'da yumuşacık kararırken ortalık
içimde kımıldanan bir şeyler gibi,
seviyorum seni,
"Yaşıyoruz çok şükür!" der gibi.
Nazım Hikmet Ran
Ve üzülmeyi bırakmak senin elinde.
- Peki nasıl?
Seni senden edenleri, kendinden mahrum et.
Yemeğin soğudu, kıyafetlerin yıkanmıyor artık, hep ayrı oturulan o sofradan bir tabak kalktı. Gökyüzü anlamlı hâle geldi. Seyahate çıktın. Bir uçurtma görsem eğlendiğini düşünür gülümserim. Seni özledim bulutum.
Keşke başka yerde başka şartlarda bir başka zamanda tanısaydım seni...
Çok mu gördün kuluna bir nameyi nesretmeyi,
İsterdi kırık gönül bir fırçayla seni resmetmeyi,
Tek dileğimdir hayata veda ederken seni bir nebze görmeyi,
Nasip eder mi Tanrı bilinmez, aguşunda ölmeyi
Nazım Hikmet Ran / 3 Haziran
Kimselere anlatamadım. Kendime bile, ola ki ağzımdan kaçırır, bir daha tutamam seni.