Eskisi kadar özlemiyorum seni,
Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda..
Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor..
Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
Biraz yorgunum..
Biraz kırgın..
Biraz da kirletti sensizlik beni!
Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama
“İyiyimler” yamaladım dilime.
Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak,
Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni..
Gel diye beklemiyorum artık,
Hatta istemiyorum gelmeni..
Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde.
Arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum
Benim derdim yeter bana banane!
Alıştım mı yokluğuna?
Vaz mı geçiyorum, varlığından?
Tedirginim aslında,
Ya başkasını seversem?
İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem..
Özdemir Asaf
Seni görmeye yollara düştüm
İzini çiçeklerde, kitaplarda gördüm
Tarifini onlardan aldım sadece
Seni boş kalan gönlümde gördüm
Korktuğum geldi başıma âh ki ne âh
Bu ellerim yazar oldu sana, eyvâh!
Araftan çıktım halimden korkararak
Kalmadı iflâhım menzil hangi cenâh
Ağlarım içime kimse görmez beni
Boş bakışlarım soğutur senden beni
Lâkin içimdeki sensizlik esir aldı beni
Bir hoş sözüne muhtacım anla beni
Ruhsuz gibi gezer oldum artık sensiz
Terk eyledi, göz yaşımı etti deniz
Bir tek o kalmıştı beni terk etmeyen
Ruhsuz adam ölür de kalır yersiz
adam akilli ailece agiz tadyla hep birlikte bir yemek yemeye hasret kaldik.sonra samin ve gercekten seven bir yuregin varligina hasret kaldik.kardesce dert paylasmaya hasret kaldik.parasizlik bozdu bizi yada parasi olan digeni ezdi.kimse sorumluluk istemiyor ya ailede nedir,kardrslik nedir,insanlik nedir unuttuk ,sacma sapan paramparca olduk en sonunda.annem sensizlik zor sensizlik hasret ve sensizlik yikilan aile olmak imis.nur icinde yat annem;((