Dünyalar benim olsa da ...
Ta uzak yollardan
Koştum, geldim senin kollarına
İçimde yanan hasretinle ben
Baktım durdum senin yollarına
Sensizlik bir ölüm sanki
Ta uzak yollardan
Koştum, geldim senin kollarına
İçimde yanan hasretinle ben
Baktım durdum senin yollarına
Sensizlik bir ölüm sanki
Haykırsam göklere
Artık yanımda beni benden çok seven
Dünyalar benim olsa da yine de istemem
Yalnız sensin benim yüzümü güldüren
Bir rüzgârdı esen
Ayrılıklarla bizi kahreden
Gözlerimde tüten bir aşktın sen
Yıllar yılı bitip tükenmeyen
Çok özledim seni ben
Haykırsam göklere
Eskisi kadar özlemiyorum seni,
Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda..
Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor..
Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
Biraz yorgunum..
Biraz kırgın..
Biraz da kirletti sensizlik beni!
Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama
“İyiyimler” yamaladım dilime.
Özdemir Asaf
Ne yalan söyliyim çok özledim aklıma her geldiğin de ilk gün ki gibi gözlerimin içi güler ama biliyorum artık istesem de bidaha biz biraya gelemeyiz çok seneler geçti aradan ah şu özlem insana çektiği bütün acıları da unutur insanın ilk aşkı ömür boyu çıkmaz aklından evlense dahi başkasıyla mutluyum der kendine ama onunla ilgili duyduğu en küçük şey gelde yeniden beraber olalım dedirtir insana işte o yüzden siz benim gibi korkar insanları sevmeyin sen bilmezsin ama yolunu hala gözlüyorum gel de hadi canparem sensizlik beni çok yordu ah canparem ahhh öyle özledim ki
herkesçe
"Herkesçe •
Belli belirsiz,
Bir hayatım sen var iken sessiz .
Bir hayatım sen yok iken sesli.
Bir anım yaşama korkusuyla,
Bir anım yaşama dair kanun gibi,
Ama bildiğim ne varsa sensin.
Sen yoksan nereye sürükler ise oraya,
- Kimi Sevdalar Bir Yanardağ misali İnfilak Etmiştir -
Aslında hikaye şöyle;
''Sensizlik bir balığın uzun bir esaretten sonra tekrar denize kavuştuğu gün bir oltaya yakalanması gibi acı veriyor.''
#şiir
Ben hep istenilmeyenim, kapıya yakın dururum
Yağmur yağınca sevinirim gözyaşlarımı gizler diye
Beklerim güneşin doğuşunu yıllardır uykusuzum
Şekersiz kahve,tuzsuz yemek, sensiz geçen her saniye...
Yeni bir günün başlaması kadar daha kötü ne olabilirdi.
Uyanmak seni görme umuduyla binbir türlü kabuslardan
Göğsümdeki ağırlık karabasan değil sensizlik
Yaşıyor muyum diye içime çektiğim her nefeste senin kokun..
Her sabah kokunla uyanıp gece yokluğuna sarılan da benim
Biraz yorgunum..
Biraz kırgın..
Biraz da kirletti sensizlik beni!
Özdemir Asaf
Hiçliğe Yolculuğum
Peronlar arasında gidip geliyorum
Gitmek için seçim yapıyorum
Benim hiçliğe yolculuğum buruk bir veda
Seninle başlıyor seninle bitiyor
Hangi istasyonda bindimki
Karlı bir kış günü bavullar yerlerde
Kadınlar var başları açık dalgalı magrur
Çocuklar var üzerlerinde ince hırkalar
Titreyen eller var ağlayan gözler
Esiyordu rüzgar soğukla
Amatör Şiir Yorumlarım
youtu.be/rj2ed4V-njM?si=...
Sensizlik ve Sessizlik Şiirlerim
Düzenleme ve Yorum
KK
Öyle bir karanlık yoldayım ki
Bir yanı ölüm
Öteki tarafı yaşamak
Ama ikisi de sensizlik
Yakamoz& Papatya -10
"Papatya: Bir gün gidersem buralardan, ne yaparsın? Yakamoz, böyle hiç haber vermeden, apansız...
Sensizliğe sığınırım, papatya.
Papatya:nasıl yani?
Bir gün olur da kaybedersem seni, bu şehir bir garip Yakamoz'un yıkıldığı yer olur papatyam; kilitlerle dolu kalbimi, tek bir anahtarla açan sen gidersen, yokluğunda bu kalbi bir daha kimse açamaz. Öylesine yer etti ki şu yaralı gönlümde bir tebessüm edişin, bana tüm acılarımı unutturuverir. Hiçbir şey eskisi gibi gelmez gözüme gayrı. Gökyüzüne bakınca seni hatırlamam, mesela, yada bir çiçek görünce acaba bu da hangi aşığın tesellisi olacak diye düşünmem asla. Sabahlarım bir tuhaflaşır, artık uyanmak istemem rüyalardan. Bilirim seni bir daha göremeyeceğimi, suratsız bir adam olurum mesela, eski yakamoz mumla aranır etrafta tüm gün, çatık kaş, duygusuz bir suratla gezer dururum dört bir yanda. Yanlış anlama sakın, bu sinirim sana değil.
Benim tüm öfkem kendimedir, papatya; kendime en çok kendime kızarım. Ben nasıl yaşamışım böyle duygusuz, mantık harici hiçbir şey bilmeyen, kalpsiz bir adam olarak. Nasıl bilememişim seni gördüğüm günlerin nimetini, nasıl görememişim o sıradan gelen günlerin saçtığı muhteşemliği. Kalemim tutmaz olur, değil şiir, tek bir kelime yazamaz bu vurgun. İlhamını kaybeden şair, kanadını kaybeden kuş, suyunu kaybeden balık misali savrulurum burada sensizliğin başkentinde. Ateş sadece kalbimde kalmaz, tüm vücudumu yakar sensizlik. Öyle yakar ki küllerim saçılır seni gördüğüm her bir sokağa... Yağmurlar artık sevimsiz bir ıslaklık olur benim için. Artık görmem seni binlerce damlalar arasında..."
Özgür Vural kendini arayan herkese...
Eskisi kadar özlemiyorum seni,
Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda..
Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor..
Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
Biraz yorgunum
Biraz kırgın..
Biraz da kirletti sensizlik beni!
Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama
"İyiyimler" yamaladım dilime.
Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak,
Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni..
Gel diye beklemiyorum artık,
Hatta istemiyorum gelmeni..
Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde.
Arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum
Benim derdim yeter bana banane!
Alıştım mı yokluğuna?
Vaz mı geçiyorum, varlığından?
Tedirginim aslında,
Ya başkasını seversem?
İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem...
Özdemir Asaf
Garsonun Ünlü Edebiyatçılarla imtihanı 😊😊
GARSON: Efendim, sizleri burada görmek büyük mutluluk!
CEMAL SÜREYA: Kim istemez ki mutlu olmayı? Ama mutsuzluğa da var mısın?
GARSON: Anlamadım efendim?
CAN YÜCEL: Geldiğin kadar değil, göründüğün kadar mutlusun ve sakın unutma; gittiğin kadar değil, hak ettiğin kadar unutulursun.
GARSON: Anlıyorum