Ölen ama baş eğmeyen bir insanın destanı.
İbo’nun köyüne getirildiği haberini öz anasına da ilettiler.
Öz anası ile Ali Kaypakkaya, İbo bebekken ayrılmışlardı. İbo’ nun daha dili yeni yeni çözülüyor, “Geliyom anam, geliyom” diye heceliyordu. Ayrılıktan sonra, İbo babası yanında kalmıştı.
Daha sonra öz anası Sungurlu (Gökçem) köyüne göçmüş, evlenmişti. İbo anasını gerek ilk gençliğinde, gerekse İstan bul’da okuduğu günlerde sık sık arar, onun köyüne gelirdi.
Köyde kaldığı iki-üç gece, anasıyla uzun uzun dertleşir, sonra “savuşur giderdi.” O giderken anası, “Etme oğul, daha kal, se ni doyasıya seyredeyim,” dediğinde, anasını avutur, “Beni özleyince aynaya bakıver, ben sana benziyorum,” derdi.
İbo “savuşur gider” fakat anasının köyüyle ilgisini hiç kes mez, gazete, kitap gönderirdi...
Sayfa 125 - Everest yayınlarıKitabı okudu
"Haklı insanlar, halktan yana kişiler tarihin yargısından asla korkmazlar. Yukardaki sözümüzden ancak yarası olanlar gocunur." -
İbrahim Kaypakkaya
Sayfa 110 - Everest yayınlarıKitabı okudu
"İbo köye indiğinde hatırını sormaya ilk koştuğu kişi “Hasan Amca” diye bilinen, “fakirin danasını güden” bir köylüydü. “Baba diyordu İbo, asıl eli öpülecek olanlar Hasan Amca gibilerdir...”
- Eli en çok nasırlı olan, teri en çok döken kişilerdir saygı duyulmayı hak eden...
Sayfa 8Kitabı okudu
Yine bir köyde, böyle uzun ve yorucu bir çalışma sonrasın da, yoksul bir evde yemeğe oturmuşlardı. Arkadaşları ve İbo uzun zamandır kuru şeyler yemekteydiler. Şimdi sofraya sıcak ve sulu yiyecekler gelmiş, iştahları daha da açılmıştı. Yemeğe başlayacakları bir sıra İbo arkadaşlarına eğilerek onları uyarmış ve “bu yoksul evlerde genellikle ne yapılmışsa hepsi sofra ya gelir; sakın yiyip bitirmeyin; çünkü artanını kendileri yiyecekler; biz hepsini bitirirsek, bir de fazladan olarak, bizi doyuramadıklarını düşünüp üzülürler...” demişti. Arkadaşları da önlerindeki yemeğin bir kısmını bırakmışlardı.
Tıpkı bu sofrada görüldüğü gibi, İbo’nun bütün davranışları, halkın duygu ve düşünceleriyle uyum içindeydi. Bu bütünlük aynı zamanda arkadaşlarına karşı, günlük yaşantının her biriminde eğitim niteliği de taşıyordu.
Siz ki canınızı verdiniz halkımız için
Siz ki her şeyinizi verdiniz bu kavga uğruna
Göğsümüzde onurla dalgalanan
Kavganın bayrağına siz ki al rengini verdiniz
Ey, ölümsüz halkımız için toprağa düşenlerimiz
Ey, yüce oğulları halkımızın
Gururla ve sabırla dinlenin şimdi
Kavganızı sürdürüyor yoldaşlarınız...
Sayfa 29 - İbrahim Kaypakkaya'ın şiiri
Politik görüşlerin yanında veya karşısında olunabilir ve tartışılabilinir yandır. Yanında olunamayacak şey, tartışılamaz olan şey işkencedir. İşkenceye ve işkencenin nedenlerine karşı sadece mücadele gerekir.
Yaramın üstünde yürümeyi öğretti bana
cellatın bıçağı.
Yürümeyi, hem de yorulmadan.
Çünkü, politik görüşler, yanında veya karşısında olunabilir ve tartışılabilinir yandır. Yanında olunamayacak şey, tartışılamaz olan şey işkencedir.
Haklı insanlar, halktan yana kişiler tarihin yargısından asla korkmazlar. Yukardaki sözümüzden ancak yarası olanlar gocunur.