BEN KADINIM
Kadın eş, kadın toplumun anası
Kadın her kahrın gönül yuvası
Öfkeyle körükleyip kaldırma o elleri
Hiçbir kadın hak etmez şiddeti
Yumruklarında mor çiçeklerin acısı
Bir el boğuyor içindeki insanı
Bütün şehir çöküyor üstümüze
Kağıt, Kalem, Mürekkep ve Zaman Makinesi: Derde Deva Randevu 2
Talha b. Ubeydullah; Şehidü'l Hayy / Yaşayan ŞehitMuhammed Emin Yıldırım · Siyer Yayınları · 20201,431 okunma
Hayat, ölümün şerefine yazılmış bir kasideden başka bir şey değildir
Dolduracağın çukurun dışında işin ne?
- İyi amma, dedim, bunda muvaffak da oluyoruz! Müthiş bir kahkaha savurdu:
- Muvaffak mı, dedi, nerede, ne vakit? Nasıl?.. Hangi muvaffakiyet... Sırtında bit gibi yaşadığın devin müsamahasından bir ân dışarı çıkabildin mi? Hayat mütemadiyen ölümün zaferini teganni ediyor. Sen küçücük başını sallayıp geçmeğe çalışıyorsun!
- Yaşamanın ve sevginin zaferleri de var, dedim. Hem de tabiatın değişmez kanunları içinde!
Sözümü bir el işaretiyle kesti:
- Vehim, dedi... Hayat, ölümün şerefine yazılmış bir kasideden başka bir şey değildir. Güneş bir mezarlıktır ve toprak... ve biz...
Sayfa 98
Sıradaki hayat senin şerefine!
'''...
Çiğdemim, sakın unutma, hayat çok güzel bir rüya. Onu, uyanacağını unutmadan ama uyanmaktan da korkmadan yaşa. Hep peşinden koşacak hayallerin olsun. Büyürken onlara inanmayı bırakma ve ertelemeden yaşa. Arada bir denize renkli taşlar atarken filan bana da seslenip muştula: 'Anneanne! Ardımda boynu bükük hiçbir hayal bırakmadan, doya doya yaşıyorum!' Ben de sana bir yerlerden göz kırparım o zaman bir şekilde. Dikkatli bakarsan görürsün muhakkak beni. Mesela yıldızlı bir gökyüzünde, mesela kulağına taktığın kiraz küpede, mesela ekmeğindeki çilek reçelinde. Hem sen unutmazsan ben hiç ölmem ki neticede...''
Mektup kağıdına bir damla yaş düşüyor gözlerimden. Ve ıslanan kağıdı koklarken fısıldıyorum sessizce: Bak, ne sen ölüsün ne de ben ağlamayı unutmuş bir cesedim anneanne. Sıradaki hayat senin şerefine!
Büyük Ev -Nermin Yıldırım
Biliyor musun, bitti her şey. Söndü tüm duygular.
Hayat biz giderken yeni başlangıçlara, hep savurdu bir yerden bilinmeyenleri.
Bugün milat dediğim her gün, yeni bir milatla son buldu kara yazgımda.
İçimdeki çocuk ruhlar aleminde zavallı bir çare belki. Belki de zaman, çoktan aldı beni ondan.
Tek bir şey kaldı alınmayan ölümlerin şerefine, sözlerim şimdi içimde ağır bir valsle haykırıyor dizelerimi.
Kime ne anlatmışım ki sahi, ben değil miydim oysa kaybolmak isteyen. Şimdi sonsuz bir karanlık içinde, kalbimle aydınlatacağım tüm yarınları. Varsın koca bir geçmiş samanyolunda saklansın sönmüş yıldızlarımla beraber.
Gitmeden daha yapacak işlerimiz var eyy ruh, daha kocaman düşlerimiz var. Son mektup henüz yazılmadı. Tek bir şey kaldı...
Belki de zaman onu da aldı içimden, al sana koca bir bilinmez daha...
“Günün birinde ya çıldıracağız, ya dünyaya hâkim olacağız. Şimdilik bir rakı parası bulmaya çalışalım ve parlak istikbalimizin şerefine birkaç kadeh içelim.”
İçimizdeki Şeytan 
Sabahattin Ali