Ağlamak, uğradığımız felaketlere karşı vücudumuzda kalan son kuvvetin bir feryadıdır. Ağlayamadığımız zamanlar, bizde o kuvvetin de mahvolduğu vakitlerdir ki, onun yerini alan dokunaklı bir sessizlik en şiddetli acıyla dökülen gözyaşlarından daha yürek sızlatıcıdır.
Sayfa 17Kitabı okuyor
Kesinlikle..
Galiba ruhun heyecan ve ıstırabında bulduğu en büyük teselli, anladığı en güzel lisan, şiirden sonra musikidir..
Sayfa 53Kitabı okudu
"İnsan hayatın bölümlerinin hangi devrinde olursa olsun anneye karşı daima çocuktur. Gerçekten mertçe bir yaratılışa sahip bir erkek ağlayışı kadar kadında merhamet duygusunu hareketlendirecek bir şey düşünülemez. Özellikle o kadın anne olursa"
Zira bu genç zihin , iki gün evvelki mutlu bir günü böyle matemli bir geleceğin takip edeceğini anlamaktan âcizdi..
Sayfa 51Kitabı okudu
Zavallı hafıza ..!
Günden güne yok olduğunu hissettiğimiz vücut denilen şu toprak yığıntısının üzerinde durmadan sonsuzluk için çalışır durur.. Hüzünlü bir bakışı senelerce muhafaza eder.. Bir sözü, bir tebessümü yıllarca saklar..
Sayfa 45Kitabı okudu
Üzerinde, hüzün saçan ayın donuk ışığından başka bir renk olmayan o çehrede, bütün elem ve ıstırapların sükunet bulduğu, bütün sevda ve elemlerin söndüğü görünüyordu.
Acaba Nil'in bu müthiş, bu öldürücü girdap ve selleri bu zavallı Dilber'i, bu talihsiz esiri nereye götürüyordu?
Sayfa 110Kitabı okudu
"Ne büyük bir keder... Ne büyük bir kalp kırıklığı."
Bir çocuğun bir çocuktan yardım istemesini, diğerinin insanlık sevgisine açık olan küçücük, sevgi dolu arkadaş kalbinin yönlendirmesiyle tek kurtuluş çaresi olarak, "Ben seni dolaba saklarım," yolundaki masum ve koruyucu vaadini işitmek ne dokunaklı şeydir!
