Serkan Nazlı
@serkannazli571
"Veren mükafat düşündüğü anda tefecidir."
"Şöhret manevi bir rüşvettir."
"Doğru yolun yükü ağırdır."
22 reader point
Joined on December 2017
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
240 syf.
·
Not rated
·
Read in 8 days
Reader Follow Recommendations
2024 READING GOAL
6/30 books - %20 completed
6 books read
30 books
1,951 pages
0 reviews
3 quotes
Should read 1 book in 10 days.
Bir Tereddüdün Romanı
Bu durmadan dönen çark, bu göz karartıcı hız, bu namütenahi yaratılış, oluş ve gidiş, tereddüdü ve tembelliği affetmiyor; hiçbir şeye inanmayanların da en imanlılar kadar kendi faaliyetine karışmasını istiyor ve iradeye kadar işleyen bir septisizmin, bir şüphe ve tereddüdün cezasını böyle veriyor. Akrabam ve tanıdıklarım içinde, buna benzer bir
Sayfa 186 - ÖtükenKitabı okudu
Bir Tereddüdün Romanı
"...Yeni kadın, yaratıcılığın merkezini şaşırmıştır. Senin ümitsizliğin buradan geliyor. Pirandelli mütercimi değil, bir çocuk anası olarak ebedileşebilirsin. Bunlar Eflatun'un ağzına yaraşan pek eski sözler, değil mi? Fakat "Ziyafet"i bir kere daha oku, onu daima yeni bulacaksın. Emin ol ki sana "Evlen, çocuk yap, yuva kur!" diyen bir mahalle imamı, bir kadın nine, bir papaz veya aksakallı bir bunak, zannettiğin kadar haksız değildirler. Gerçekliği apaçık sözlere karşı isyanımızı bir orjinalite sanıyoruz; bu senin ve sizin kabahatinizden ziyade, tesiri altında kaldığınız Avrupa fikriyatının züppeliğine ait bir şaşkınlıktır. Klasik memelerden süt emmeyen bütün fani yeni cereyanlar, senin gibi milyonlarca kurban veriyor. Analığa karşı hürmetsizliğimizin cezası, aynı zamanda, hem tabiattan, hem de cemiyetten geldiği için iki misli dehşetli olacaktır. Onun için, ben sana derim ki, saadetin ve idealin ve her şeyin karnındadır. Daima olduğu gibi kainatı senin karnın idare edecektir. Bilmem ki bana hak veriyor musun?..."
(Bir Tereddüdün Romanı & Peyami Safa)
Sayfa 171 - ÖtükenKitabı okudu
Bir Tereddüdün Romanı
"....Teselli kabul etmez bir hâlde olduğunu anlıyordum. Tutunacak hiçbir şeyi kalmamıştı. Büyük kederlerin o kuvvetli ve âni sirayetiyle, gayriihtiyari, kendimi onun yerine koyuyor, ben de teselliye muhtaç bir hale geliyordum. Gözümün önünde bir insan dağılıyor. İçtimai köklerinden kopunca mevhum ferdî şahsiyetimizin bir anda nasıl kuruyuverdiğini, soluverdiğini görüyorum. Yalnız içtimai değil, aynı zamanda beşerî, mistik ve ilahi bağları da çözülen insanın bu perişanlığı bana ibret, merhamet, nefret ve dehşet veri- yor. İçimizde sıraya dizilen sayısız benliklerimiz ipi kopmuş bir tespih gibi nasıl dağılıveriyorlar! Kainatın ahenginde bir muvazene unsuru olmaktan çıktığımız vakit, muhitimizle ve mevcudatın ruhiyle münasebetimizi kaybettiğimiz vakit, bir maddeden ötekine konan ve fasilalarla ısınıp soğuyan vefasız ve serseri muhabbetler içinde sendelediğimiz vakit, birdenbire ayağımız nasıl kayıyor, böyle nasıl yuvarlanıyor ve dinmeyen göz yaşlarıyla nasıl ağlıyoruz!.."
Sayfa 184 - ÖtükenKitabı okudu
