İnsan insanın avcısı... Kanıyorum taşın dibinde. Ben kanadıkça akıyorum başka tozlara doğru. Her biri başka tarafa dağılan kum tanecikleri iki kısa gece için ömür biçiyorlar bana. Bahçedeki çayırlara doğru bakıyorum, ötesinde köprüye...
Her şeyi konuşmuş bitirmiş gibi, yeni bir sözcük söylemekten korkar gibi sorar o kenti. Sorsa bilse kardeşini yutmazmış sanki o şehir. Sesinden korku kuşları uçurur akşamları.