Sıcak bir yaz günü adamın biri buz satıyor ve şöyle bağırıyordu:
"Sermayesi tükenen adama yardım edin. Sermayesi buz olan adama yardım edin!"
Adam bu sözünde haklıydı. Zira "buz" durmadan eriyip yok oluyordu...
Oradan geçmekte olan bir âlim bu sözleri duydu ve bir an durakladı, düşünmeye başladı. Etrafına insanlar toplandılar ve ne olduğunu sordular.
"Tükenmekte olan adamın bahsettiği 'buz'değil, benim Ömrüm' dür." dedi.
Bilge kişi bu olaydan bir ders çıkarmıştı kendine. Karlar güneş çıkınca nasıl eriyor? Buzlar sıcak havada nasıl tükeniyor? Aynen böyle ömür sermayemizde her dakika eriyip gidiyor! Her geçen gün hayat takvimimizden yapraklar tek tek bitiyor!
Sıcak bir yaz günü adamın biri buz satıyor ve şöyle bağırıyordu:
Sermayesi tükenen adama yardım edin.
Adam bu sözünde haklıydı. Zira buz durmadan eriyip yokoluyordu.
Ordan geçen bir alim bu sözleri duydu ve durup düşünmeye başladı.Etrafındaki insanlar ne oldu diye sorunca:
Tükenmekte olan adamın bahsettiği buz değil, benim ömrümdür dedi.
Buzun eridiği gibi ömür de eriyip gidiyor.